Përfitimi politikë ndaj të përndjekurve ka vazhduar madje kohët e fundit me afrimin e zgjedhjeve parlamentare në tërësi kryetarë partish, pavarësisht se nuk janë të përndjekur madje disa dhe persekutor, i lançojnë të përndjekurit dhe bëjnë sikur u qajnë hallin se duan votat e tyre dhe jo integrimin?
Persekutori i gjallë i të përndjekurve bolsheviku Sali Berisha, dje mblodhi një tufë zagarësh që flisnin dhe dëgjonin në emër të të persekutuarve, persekutorin më të paftyrë që ka lënë sistemi diktatorial në Shqipëri.
Këta gjoja të persekutuar një tufë interesaxhijshë ëndrrimtarë që presin të marrin ndonjë shpërblim nga ai që i dogji dhe i ppoqi edhe ata që i shpëtuan kalvarit të burgjeve komuniste si Lirak Bejko Me shokë kanë harruar se po shkelin mbi moralin e të pesekutuarve të mashtruar dhe të vrarë nga Berisha.
Një martirizim pas 23 vitesh demokraci, një betejë me jetën e 25 të burgosurve politik ngujuar në grevë urie me 12 tetor, vite më parë, disa jetë të ndezur në flakë dhe jeta e Lirak Bejkos e përpirë mes flakëve për të ndriçuar sado pak errësirën e politikës nihiliste të post-diktaturës.
Pse vallë nuk mjaftoi vuajtja në burgjet e diktaturës, torturat dhe plagët e lara në gjak për 45 vite?! Pse duhej një sakrificë e tillë me jetën?! A thua nuk mjaftoi një jetë e shuar në flakë që politika të mësojë se martirët e diktaturës duhen nderuar siç duhet në demokraci?
Greva e urisë së të burgosurve politikë kundër mashtrimeve dhe persekutimeve të qeverisë së Sali Berishës kulmoi me rënjen e një jetë të një të burgosuri politikë në kohë të diktaturës komuniste, duke kaluar cakun e flijimit, e u martirizuar për integrimin e të përndjekurve politikë, pikërisht më data 12 tetor 2012, Lirak Bejko bëhet flakadani për të ndritur errësirën e 30 vite qeverisje denigruese për të përnjekurit politikë.
Greva e urisë nisi me guximin e Gjergj Ndrecës që vinte pas përpjekjesh rebeluese të tij për të tërhequr vëmendjen e qeverisë së asaj kohe, madje hipja mbi kalin e Skenderbeut në qendër të Tiranës dhe u shënua si akti i tij më interesant dhe gjithë fantazi për tërheqje vëmendje.
Greva e urisë së 12 viteve më parë ndryshuan përgjithmonë mënyrën e të protestuarit duke future si element vetëdjegjen ku flakët nuk kursyen as jetën e Lirak Bejkos.
Të burgosurit politikë, grupi i grevistëve të grevës së urisë së sakrificës së 12 tetorit do të nderojnë bashkëvuajtësin e tyre, Lirak Bejkon që u sakrifikua për vetë dhe të burgosurit dhe të përndjekurit e Shqipërisë, falë organizimit nga Ministria e Mirëqenies Sociale dhe Rinisë dhe përkujdesjes së Kryeministri Rama.
Nderimi i Lirak Bejkos është një shenjë e qartë e respektit për vuajtjet e të martirizuarve në diktaturë dhe post saj për liri dhe të drejta të tyre të mohuara, por duhet ende pune për të rehabilituar këtë shtresë gjë e cila dje ishte harruar nga kjo tufë gjoja të përndjekurish