Ikaria në Greqi, është një nga zonat në botë ku njerëzit jetojnë më gjatë se mesatarja. Banorët flenë shpesh, pinë çaj bimor dhe vlerësojnë familjen.
Sipas Business Insider, Ikaria, e vendosur në detin Egje, është një nga ishujt e shumtë të Greqisë.
Dhe ajo që e veçon këtë rajon është se sa jetojnë banorët e tij.
Siç thuhet në shkrimin e BI, i njohur si ishulli i jetëgjatësisë, një në tre banorë të tij arrin në të 90-at dhe shkalla e demencës dhe disa sëmundjeve të tjera kronike janë shumë të ulëta, sipas faqes së internetit “Blue Zones”.
Ishulli është një nga pesë “Zonat Blu” në botë, të cilat janë rajone të botës ku njerëzit jetojnë rregullisht rreth një dekadë më shumë se mesatarja e SHBA-së ose e Evropës Perëndimore.
Në Ikaria, njerëzit gjithashtu priren të kenë shkallë më të ulët të kancerit, sëmundjeve të zemrës dhe depresionit sesa në SHBA, raportoi The Guardian.
Zona e parë Blu, Sardenja në Itali, u identifikua nga studiuesit Gianni Pes dhe Michel Poulain, dhe koncepti u ndërtua nga Dan Buettner, i cili emëroi katër të tjera dhe ka eksploruar zakonet dhe stilin e jetesës së njerëzve në të pesë vendet për 20 vitet e fundit.
Rreth një në tre banorët jeton deri në të 90-at
Ikaria është një ishull i vogël që ndodhet rreth 50 kilometra nga bregu turk me një popullsi prej rreth 8,400 banorësh.
Po sipas shkrimit të BI, përcjell Telegrafi, të qëndrosh aktiv deri në të 90-at është e zakonshme atje, si dhe të qëndrosh seksualisht aktiv deri në pleqëri.
Një studim mbi Ikaria nga Universiteti i Athinës tregoi se 80% e meshkujve midis moshës 65 dhe 100 vjeç ishin ende duke bërë seks.
Ikarianët ndjekin dietën mesdhetare
Ikarianët ndjekin dietën mesdhetare, e cila fokusohet në fruta, perime dhe drithëra dhe kufizon mishin, ushqimet e përpunuara dhe sheqerin e rafinuar.
Njëqindvjeçarët në ishull zakonisht hanë shumë patate, fasule, vaj ulliri dhe peshk, sipas Blue Zones.
Vendasit pinë gjithashtu qumësht dhie, i cili përmban kalium dhe hormonin triptofan që lehtëson stresin.
Njerëzit pinë çaj bimor çdo ditë
Ikarianët pinë shumë çaj bimor të bërë vetë – duke përdorur produkte kryesore si rigoni, sherebela ose rozmarina.
Përveçse përmbajnë antioksidantë, siç thotë dietologia greke Elena Paravantes, ato janë të pakta në kalori.
Dr. Ioanna Chinou, një nga ekspertet kryesore evropiane për vetitë bioaktive të bimëve dhe produkteve natyrale, tha për New York Times se shumë nga çajrat që pinë ikarianët janë ilaçe tradicionale greke që përdoren për sëmundje si problemet e tretjes dhe për të përmirësuar presionin e gjakut.
Stërvitja është pjesë e jetës së përditshme
Ikarianët që kanë jetuar më gjatë në histori kanë prirur të banojnë në malësitë e ishullit, sipas faqes së internetit “Blue Zones”.
Nëpërmjet kopshtarisë, ecjes për në shtëpitë e fqinjëve ose vizitës së miqve, stërvitjet futen në jetën e tyre të përditshme.
Një njëqindvjeçar nga Ikaria tha për The Guardian se ai e bëri udhëtimin prej rreth 1,5 kilometrash për në kafenenë e tij të preferuar dhe kthimin – dy herë në ditë, që përbënte një shëtitje të përditshme prej rreth gjashtë kilometrash nëpër terren malor.
Marrëdhëniet me familjen dhe miqtë kanë prioritet
Ikarianët kalojnë shumë kohë së bashku dhe kanë një mentalitet kolektiv.
Dr. Ilias Leriadis, një nga mjekët e paktë të ishullit, i tha New York Times: “Nuk është një vend ‘unë’. Është një vend ‘ne’”.
Atje ka festa të shpeshta fetare dhe kulturore dhe njerëzit grumbullojnë paratë e tyre për të blerë ushqime dhe verë, tha Leriadis.
Nëse ka mbetur diçka, ajo i dhurohet dikujt që ka nevojë, përcjell Telegrafi.
Njerëzit zakonisht e mbyllin ditën e tyre duke ndarë një filxhan çaj bimor, e ndjekur nga disa gota verë të kuqe me miqtë.
Kalimi i kohës me familjen është gjithashtu një element qendror i kulturës atje, me banorët që zakonisht jetojnë me fëmijët dhe nipërit e tyre dhe jo në një shtëpi për të moshuarit.
Një sy gjumë është gjë e zakonshme
Të bësh një sy gjumë pasdite është pjesë e rutinës së përditshme të shumicës së ikarianëve.
Ky mund të jetë një faktor në rekordin e jashtëzakonshëm të jetëgjatësisë së ishullit.
Një studim i kohëve të fundit që përfshiu njerëz të moshës 40 deri në 69 vjeç tregoi një lidhje modeste midis “dremitjes” gjatë ditës dhe tkurrjes së trurit me një ritëm më të ngadaltë me moshën.
Studiuesit zbuluan se truri i njerëzve që dremisin rregullisht ishte dy deri në gjashtë vjet më i ri për sa i përket vëllimit të trurit sesa ata që nuk e bënin këtë.