Jo aspak e mërzitshme apo e parashikueshme! Finalja e Festivalit të Sanremos u mbyll mes polemikave dhe emocioneve të forta. Fitues u shpall Olly, ndërsa Lucio Corsi u rendit i dyti dhe Brunori Sas i treti. Giorgia, e cila nuk arriti të futet në pesëshen finaliste, u përshëndet me brohoritje nga publiku, që i thërriste “ke fituar ti”.
Po ashtu, përjashtimi i Achille Lauros, që përfundoi në vendin e shtatë, shkaktoi reagime të ashpra. Festivali arriti një shikueshmëri rekord prej 70.8%, një shifër spektakolare. Slogani i njohur “Sepse Sanremo është Sanremo” mbetet ende i fuqishëm, por ndoshta ka ardhur momenti për një faqe të re. Italia e gjithë e ndoqi festivalin, por verdikti e ndau më dysh.
Për natën finale, Conti kishte zgjedhur dy bashkëprezantues të gjallë e plot ritëm: Alessia Marcuzzi dhe Alessandro Cattelan, të cilët sillnin energji dhe humor. Gara u hap nga Francesca Michielin, e cila, pavarësisht një dëmtimi në kyç, sfidoi gjithçka me taka 12 cm. Lotët nuk munguan: e emocionuar, ajo falënderoi të ëmën në sallë. Në të njëjtën linjë, Rocco Hunt këndoi “Mille vote ancora”, duke iu drejtuar nënës së tij mes publikut, e cila nuk i mbajti dot emocionet. Edhe Olly, pasi interpretoi “Balorda nostalgia”, nuk harroi të thoshte: “Faleminderit, mama
Marcuzzi, e veshur me një fustan të zi që i zbulonte shpinën, u shfaq me një hyrje teatrale, ndërsa Cattelan, i veshur krejtësisht në të bardhë, i dha skenës një prekje të viteve ‘90, duke rikthyer kujtimet e Piero Chiambrettit në festivalin e 1997-s. E ndërsa ajo nuk kursehej në përqafime dhe emocione të zjarrta, Conti, me qetësinë e tij, e tërhoqi disa herë vëmendjen: “Jemi në një garë, jo në një koment të vazhdueshëm!”.
Sanremo nuk është vetëm muzikë, por edhe një arenë e modës. Rose Villain mahniti publikun me një paraqitje ekstravagante, me një veshje që më shumë dukej si një iluzion se sa një fustan i vërtetë. Ndërkohë, Clara, e veshur e gjitha në të kaltër, u duk si një version modern i Hirushes, e përzier me Sirenën dhe Zanën e kaltër. Tony Effe, nga ana tjetër, u shfaq pa këmishë, por me një rruzare në kyçin e dorës.
Giorgia, e mrekullueshme si gjithmonë, interpretoi “La cura per me”, duke ngritur në këmbë gjithë sallën. Alberto Angela, i ftuar special, ndau kujtime nga rinia e tij dhe dërgoi një mesazh frymëzues për të rinjtë: “Mos keni frikë nga e ardhmja, është aty për t’u ndërtuar”.
Antonello Venditti solli magjinë e tij në skenë, ndërsa drejtuesit e festivalit shfrytëzuan momentin për të kujtuar se edicioni i 75-të është përjetësuar edhe me një pullë speciale postare. Ndër të ftuarit e veçantë ishin aktorja Vanessa Scalera dhe futbollisti i Fiorentinës, Edoardo Bove, i cili rrëfeu përjetimin e tij dramatik pas një problemi shëndetësor në fushë: “Në 13 minuta isha në spital. E kuptova sa e hollë është vija mes jetës dhe vdekjes”.
Në fund, Mahmood dhe Bianca Balti dorëzuan çmimet, duke mbyllur një edicion të jashtëzakonshëm të Sanremos, ku spektakli, polemikat dhe emocionet u ndërthurën në një natë që do të mbahet mend gjatë.