Justina Aliaj këngëtarja shkodrane, një prej zërave më të fuqishëm që rrëmbeu shumë shpejt zemrat e shqiptarëve, e ndodhur në Shkodër për pak ditë, tregon se si nisi karrierën e saj në art si këngëtare, por edhe si aktore.
Justina Aliaj rrëfen momentin që i ndryshoi gjithçka në jetën e saj kur pas festivalit të 11-të për 18 vite me radhë nuk e pa më skenën, sepse sistemi monist e ndëshkoi bashkë me një grup artistësh të tjerë.
Këngëtarja shprehet se këta artistë në atë kohë ishin avangard dhe nuk kuptuan më shumë çka solli edhe vendimin e ashpër të diktatorit Enver Hoxha për ta.
Në fillim të viteve 90’ Justina Aliaj nuk preferoi të qëndrojë në Shqipëri, por tregon se emigroi sepse kuptoi shpejt se humbi shpresa.
“Nuk mund të sakrifikoja fëmijët dhe familjen për hir të artit”-thotë këngëtarja teksa për shumë vite nuk u rikthye më në skenë.
Ajo thotë se disa prej artistëve të regjimit të mëparshëm ishin të privilegjuar nga sistemi dhe nuk ishin artistë të vërtetë, ndërsa flet edhe për spiunime që bëheshin mes artistëve por pa dhënë emra konkretë. Këngëtarja tregon edhe për ngacmimet seksuale dhe lakmimet e udhëheqjes së asaj kohe për artiste me hire e bukuri të spikatura.
Ndërsa vijon debati për shkrimtarin Dritëro Agolli, Alija e quan “I ndrituri” i Shqipërisë dhe rrëfen se si ia ka hapur dyert dhe se si ka folur në mbrojtje të saj edhe pse regjimi vendosi mos ta kishte në listën e të privilegjuarave.
Një merak ka për Shkodrën e saj, kryeqendrën e kulturës shqiptare. Për Justina Alinë ky qytet ka humbur shumëçka dhe nuk është i mëparshmi. Me një akcent për t’u admiruar të shkodranishtes, Alija thotë se Shkodra është ‘nusja e saj’, por që ‘fustani’ i është bërë pis.
Nuk e kupton se si mundet që shkatërrimi të jetë kaq i organizuar dhe kjo jo vetëm në art. “Shkodrës i ka humb dera”-thotë këngëtarja, që vazhdon edhe sot të lërë gjurmë me zërin e saj.
Në fund artistja e madhe ka edhe një mesazh jo vetëm për artin, por për të gjithë shoqërinë duke kërkuar vetëm pastërti dhe dashuri mes njëri-tjetrit, për të larguar fenomene aspak të mira që kanë kapluar vendin në këto 25 vite.