Nga Akil Ylli
Iku edhe gjurulldia e 5 Marsit, si shume e shume te meparshmet. Si zakonisht Lulashi beri mbylljen, duke proklamuar fitoren dhe rrezimin e mazhorances, duke shastisur kushedi per te saten here te gjithe protestuesit. I vuri “vulen” dhe Krymadhja, e pastaj “jete e je ma”: Mirupashmim heres tjeter, me 16 Mars, kur ta rrxojme prap!
Gjithkush qe ka pare numrin e qyqareve te mbledhur ne proteste, dy taborre dumbabistash qe i sjellin verdalle, sa nga nje shesh ne tjetrin, si varg teneqesh me zhurmu dynjan, me siguri do te kete zgurdulluar syte, kur kane pare Lul avdallin e Monen e “cikatun”, qe kerkonin ta “shisnin” ate “cirk krytulash” te rene prej “fikut”, si uragan popullor. Ma merr mendja qe opozitaret qe nuk dalin ne shesh, se i ka “dale boja”, por i ndjekin nga ekranet e kafeneve, prej sikletit do ta kene kthy kryt ne anen tjeter, medemek se nuk i njohin.
“Qesin” e “presin” Lylashi e Krymadhja, e rrxum Parlamentin, iku Rama, do shpetojme PS e haluçinacione delirante te ketij “kallepi”, aq sa dhe po te duash ti, nuk te lene as dhe nje “shteg” te vetem o te keqen, qe te vesh shpirtin ne paqe, qofte dhe per nje moment e te dyshosh, qe keto soj krijesash, nuk jane me “penallti” ne kry!
Por edhe keta te mazhorances veç, paskan qene kokrrat e legenave. Ne fakt nuk i ndejten pazarit te pare, qe i ndrronin datat e orarin e seancave te Parlamentit sipas oreksit, por kesaj radhe e drodhen pisat, nuk e ndrruan as daten e as oren e shpallur pak dite me pare, duke i bere lemsh rregullat e lojes se kukamçeftit. Pjerdhi n’te, i iku tane lezeti hapa dollapes!
Mirse keta i ka “rru Perua” ka here, por ajo qe perben misterin e madh ne kete mes, eshte se si ka mundesi qe disa mijra vete, qe me shikimin e pare i konsideron si krijesa njerezore, bejne me vite sakrifica dhe durojne me vite po te njejtet persona, te njejtat broçkulla, te njejtet sllogane, si distributor automatik hamburgesh.
Qe militanti te beje sakrifica per ideale demokratike, per vlera sociale e morale fisnike, eshte gjeja me normale dhe e admirushme qe mund te pritet prej tij, qofte dhe duke perdore dhe dhunen e arsyeshme, per ti realizuar ato, nese lipset. Mund te kete dhe militan qe i pergjigjet thirrjes se lidereve, qe shkojne ne drejtim disi jo dukshem me vlerat e mesiperme, por ama i shprehin ato qartazi si ideal, dhe perderisa aksioni i tyre qendron ne kufijte e “kornizave” te demokracise, at’here ky rast eshte thjesht nje manifestim i zellshem i nje minorance, pjese e “panorames” se karateristikave te çdo populli(tek ne me bollek) qe e ka per detyre ti mbaje mbi “zverk”, per hater te rregullave te “lojes”.
Por qe te kete militante, qe i pergjigjen thirrjeve te lidereve te tyre, te marshojne drejt institucione demokratike te njohura boterisht si te tilla, me qellim per ti permbysur ato me dhune, at’here me e pakta qe mund te thuhet, eshte, qe keto nuk jane gje tjeter, perveç se hordhi te “kuqesh, ose fashistesh.
Mirpo ne rastin tone, nuk eshte krej keshtu. Ketu nuk behet fjale per lider te zakonshem te brumosur me ideale komuniste, apo fashiste, por per lider te çertifikuar si hajdute te kalibrit nderkombtare dhe natyrshem gjithkujte i shkon ndermen, qe ketu diçka “tapollon”. Ketu kemi te bejme me militante qe ju binden liderve, te stenjohur si varrmihsit e Shqipnis e kombit mbare, kriminele qe kane perdhunuar e vrare me “doren” e pushtetit qytetaret e tyre, prandaj “tingllon” krejt apsurde. Ky eshte rasti, kur lideret ne fjale jane persona me formim kulturor banal dhe inteligjence te “cunguar” deri ne rreze, te paafte funksional te “patentuar”, qe nuk percjellin minimumin e karismes, prandaj nuk eshte çeshtje ideali, por militantesh pa din e pa iman. Per nder edhe me tu dhimte, nuk ashte çudi!
Deri diku dhe mund ti justifikosh, kur mendon qe te gjithe jane pjese e zyrtaruceve te rene prej “fikut” t’pushtetit te Qoftlargut, te cilet kane vene ca leke duke i futur duart ne “xhepat” e shqiptareve dhe i mban gjalle shpresa miskine, qe nje dite te rifillojne te “bubrojne” perseri, neper “kasetat” e shtetit. Megjithse ky duket si nje motiv i forte per tu rreshtuar pas liderve te tyre, perseri gjithka e ka nje limit besoj. Eshte e pamujtun qe njeriu te ndjeke dike qorrazi, aq me teper kur per vite me radhe, perserit te njejtin deshtim, me te njejtat sllogane, me te njejtat rrena, po te njejtat idiotlleqe, kur per hallin e veta t’perdor si kamikaz ripetitiv, per ti shpetuar ndeshkimit te ligjit, e mos te t’vije deshira e papermbajteshme, qe tu thuash nje here e mire, pergjithmone: Va fan culo, stroooozi!
Eshte e sigurte qe me 16 Mars, protesta do te kete “firo” te reja, por do te me pelqente, qe nje pale syresh, te kene marr shkas prej keshilles me lart. Duke ju “uru fankulon”, shpetojne ndoshta dhe “fetyren”. Pastaj neqoftese duan te shpetojne dhe “nderin”, shume mire gjithsecili, mund t’ju a shprehe mirnjohjen, “qofte per ate kohe”, duke pritur diten kur ti “transferojne” per ne Reç. Aty munden te shkojne here mbas heret, per aq sa u lejohet, ti ngushllojne me ndoj fjale te mire dhe ndonje paket cigare. Gadi, gadi, mund ta quash edhe sjellje dinjitoze.
Perfundimisht mos me e zgjat ma teper, kushdo qe deshiron ti ndjek nga pas, duhet te dije qe i kane te trija: Si “penalltin” ne rasht te krese, si hallin e madh, si te dyja bashke!