Baton Haxhiu
Prita që dikush të tregonte një reagim normal, të matur dhe pa doza popullizmi pas ngjarjes së ndeshjes Kosovë-Rumani. Por, për fat të keq, histeria e përbashkët populiste i përfshiu pothuajse të gjithë, nga drejtuesit e Federatës së Futbollit të Kosovës e deri te vetë kryeministri Albin Kurti, i cili, në vend që të dënonte aktet djallëzore dhe të promovonte dinjitetin sportiv, e përkrahu këtë moment të turpshëm. I vetmi zë që ofroi një analizë të matur dhe një kritikë të bazuar në arsyetim ishte Halil Matoshi, i cili mbeti i ftohtë ndaj trysnisë së turmës, si dhe gazetarëve euforik, dhe përshkroi qartë pasojat e këtij veprimi të paprecedent.
Incidenti në ndeshjen Kosovë-Rumani është një shembull i hidhur se si politika, populizmi dhe ambiciet e pamenduara e kthejnë sportin në një platformë për dështime strategjike. Thirrjet raciste janë të papranueshme dhe duhet dënuar me forcë, por largimi nga fusha ishte një veprim i pamatur, pa menduar për pasojat sportive, politike dhe integritetin që Kosova duhet të mbrojë.
Momentet djallëzore (për të ikur bga fusha e lojës) nuk janë të denja për një komb që kërkon të ndërtojë reputacionin e tij në arenën ndërkombëtare. Supozimi se ndeshja mund të përfundojë me rezultat 3:0 në tavolinë, duke u mbështetur në fyerje të turpshme nga tifozët e kundërshtarëve, është një strategji e cila jo vetëm që dëmton integritetin sportiv të Kosovës, por vë në pikëpyetje gjithë përpjekjet që janë bërë për ta futur këtë vend në skenën ndërkombëtare të futbollit. Loja fitohet në fushë, me pasion, djersë dhe përkushtim, jo përmes kalkulimeve të ulëta që sfidojnë parimet bazë të sportit.
Largimi nga fusha në minutën e 92-të, gjatë një ndeshjeje ku Kosova po jepte një nga paraqitjet e saj më të mira në histori, është një akt i pamenduar që lë një njollë mbi gjithë performancën e ekipit. Futbollistët e Kosovës luajtën një lojë fantastike, treguan potencial të jashtëzakonshëm dhe e sfiduan një kundërshtar të fortë si Rumania në një ndeshje ku përballja sportive po dominonte mbi gjithçka tjetër. Por ky moment, i ndërprerë nga një vendim i nxituar, minoi gjithë atë që ata ndërtuan në fushë.
Fyerjet raciste dhe provokimet nga tifozët janë padyshim të papranueshme dhe kërkojnë dënime të rënda nga institucionet përkatëse. Megjithatë, largimi nga fusha nuk ishte përgjigjja e duhur. Përkundrazi, ishte një lëvizje që rrezikon të krijojë një precedent të rrezikshëm në futbollin ndërkombëtar. Nëse çdo kombëtare apo klub zgjedh të largohet nga fusha për shkak të sjelljeve të tifozëve, atëherë sporti do të humbasë vetë thelbin e tij si një platformë për unitet, rezistencë dhe triumf ndaj padrejtësive. Kosova nuk duhet të jetë shembulli i parë i këtij modeli të dështuar.
Deklarata e kapitenit Amir Rrahmani pas ndeshjes, ku u përfshi një përzierje e panevojshme e emocioneve kombëtare dhe sportit, vetëm sa shtoi më shumë konfuzion dhe tension në situatën tashmë delikate. Thëniet e tij, të cilat kryeministri Albin Kurti i mbështeti pa asnjë rezervë, krijuan përshtypjen se ky akt ishte më shumë një lëvizje politike sesa një reagim spontan ndaj padrejtësive. Politizimi i futbollit është një lojë e rrezikshme që Kosova nuk mund ta përballojë.
Albin Kurti dhe drejtuesit e Federatës së Futbollit të Kosovës duket se janë më të interesuar për të krijuar një narrativë nacionaliste sesa për të mbrojtur interesat afatgjata të futbollit kosovar. Largimi nga fusha nuk ka gjasa të sjellë përfitime, por vetëm ndëshkime nga UEFA, e cila ka bërë aq shumë për ta integruar Kosovën në familjen ndërkombëtare të futbollit. Ky veprim jo vetëm që dëmton besimin që është ndërtuar me mund, por gjithashtu i jep municion atyre që vazhdojnë të kundërshtojnë njohjen e Kosovës si një shtet i pavarur dhe sovran.
Kosova ka luftuar shumë për të arritur deri këtu. Pranimi në UEFA ishte një fitore diplomatike dhe sportive që kërkoi vite përpjekjesh dhe negociatash të vështira. Largimi nga fusha dhe kërkimi i fitoreve në tavolinë janë akte që nuk përfaqësojnë këtë histori. Përkundrazi, ato e minojnë atë, duke e paraqitur Kosovën si një komb që nuk është ende gati të përballet me sfidat e mëdha në mënyrë dinjitoze.
Në fund të ditës, sporti duhet të jetë një fushë ku fitoret arrihen me lojë të ndershme, me mund dhe përkushtim. Largimi nga fusha, përkundër çdo provokimi apo fyerjeje, nuk është zgjidhja. Është një akt i dobësisë, jo i forcës. Kosova ka potencial për të treguar vlerat e saj të vërteta përmes sportit, por për ta bërë këtë, duhet të lërë mënjanë lojërat politike dhe të përqendrohet te ajo që ka më shumë rëndësi: të luftojë në fushë dhe të fitojë me meritë.
UEFA dhe bashkësia ndërkombëtare kanë treguar mbështetje të jashtëzakonshme për Kosovën, dhe është përgjegjësi e liderëve të këtij vendi që ta ruajnë këtë marrëdhënie. Politizimi i sportit nuk është rruga e duhur, dhe momentet djallëzore nuk do të sjellin asgjë tjetër përveçse izolim dhe humbje të besimit. Në futboll dhe në jetë, fitoret e vërteta nuk arrihen në tavolinë; ato fitohen në fushë.