Monika Kryemadhi është nga ato personazhe që sado të përpiqesh t’i nxjerrësh në pah diçka pozitive, nuk ia gjen dot! Një politikane brutale, një studente harrakate dhe së fundmi një grua e plastifikuar.
Por këta janë burrat dhe gratë që kapën për gryke Shqipërinë dhe shqiptarët janë të detyruar të dëgjojnë moralizma nga të pamoralshmit.
A mundet Monika Kryemadhi t’i ftojë të rinjtë t’i qasen librit, kur të rinjtë e ofruar në “çetën” e saj partiake për të përfituar një vend pune në administratë, pësojnë edhe lavazh truri?! A mundet Monika të bëjë një gjë të tillë, kur të rinjtë rreth saj shikojnë si “idhuj” të inkriminuarit” dhe “korruptuarit”?! A mundet Monika të bëjë të tilla thirrje kur detyron të mitur të këndojnë këngë si të ishin në luftë të rreshtuar njëri pas tjetrit si të ishin një ushtri e vërtetë.
Por Monika e pafytyrë mundet dhe bën apelin si më poshtë:
“Panairi i përvitshëm i librit padyshim që është një nga vlerat e rralla, që i jep dritë të veçantë zymtësisë së kryeqytetit. Aq më ndriçuese bëhet atmosfera kur në stendat e shtëpive botuese takon fëmijë dhe të rinj të etur për dije e kulturë. Në vizitën e sotme në panairin e librit u njoha, përveçse me botimet e reja, edhe me shumë qytetarë të rinj e të vjetër, që edhe pse në kushte të vështira ekonomike mbeten miq dhe lexues të librave. Kjo është një vlerë e madhe e qytetarisë shqiptare, që duhet mbështetur dhe promovuar edhe me politika zyrtare. Suksesi i këtij panairi tregon qasjen model që shqiptarët kanë me librin, sikundër është kambanë për ne si politikanë që t’i krijojmë lehtësira sidomos të rinjve të jenë sa me pranë librave”, shkruan Monika “lexuese”.
Në fakt njerëzit që lexojnë rrezatojnë të tjera virtyte dhe vlera, por kushedi se ç’libra lexon Monika, e cila edhe në kulmin e moshës për të lexuar vetë pohon, “Kam pirë duhanin që në klasë të tetë. Ma ka mësuar vëllai im për të vetmen arsye ngaqë e pinte ai, për të mos e kapur atë ti thonte mos u merrni me mua, merruni me të se është gocë dhe në klasë të tetë. E kam lënë në një moshë të caktuar, diku 21 vjeçe, ua mësova gjithë shoqërisë sime. E kam lënë një vit para se të ngelja shtatzënë me Borën. Pastaj për shkak të shtatzënisë nuk e piva më, pastaj e kisha Borën me gji kështu u bënë tre vjet dhe vazhdoi hap pas hapi.
Në gjimnaz, përveç duhanit kisha shumë shokë, kam qenë shumë harrakate si personazh, pinim kaçurrel. Kaçurrel është ponç me fërrnet. Pastaj në universitet, gjërat ndryshuan. Universiteti shoqërohej me ndonjë konjak, dhe cigare sigurisht sepse kam studiuar në Shkencat e Natyrës dhe kur kishim kimi organike, që është një nga lëndët më të vështira, e vetmja mënyrë që mund të hyje në leksion ishte ti futje ndonjë teke fërrnet ose ponç që të zgjoheshe sepse nisnim leksionet që në 7 të mëngjesit. Klubi hapej që në 6 dhe shkonim atje pinim kafet e mëngjesit, pija nga 10 kafe në mëngjes. Kjo ishte jeta studentore, më pas filloi dashuria.”