Shenjat e para i dha protesta para kryesisë së Kuvendit të hënën, që u vendos t’i hiqet imuniteti në Komisionin e Mandateve. Vetëm 100 vetë u shfaqën para zyrave të Kuvendit, duke e dëshpëruar më shumë se sa heqja e imunitetit në Komisionin e Mandateve.
Pastaj u betua se të enjte “Do të përmbyste Tiranën duke thirrur protestën më të madhe të parë ndonjëherë”.
Përsëri ata 100 veta, të dëshpëruar që më shumë shikonin telefonin se çfarë thoshin TV për ta se sa protestonin.
Sikur të mos mjaftonte kjo, në mbrëmje një sinjal edhe më i hidhur ishte Kryesia e Berishës. Emrat më të njohur të Kryesisë së emëruar prej tij, gjetën një arsye të mos ishin në mbledhje.
I egërsuar nga rreziku i bojkotit nga njerëzit më të afërt, Berisha deshi t’i sfidonte, duke thirrur pas dy ditësh Këshillin Kombëtar, për t’u treguar se nuk ka nevojë për ata, “se ka bazën e gjerë”.
Sot mori një leksion edhe më të hidhur. Këshilli i tij Kombëtar nuk arriti as kuorumin normal për t’u mbledhur, ndërkohë që u bojkotua jo vetëm nga deputetë, por dhe nga njerëz të afërt të Berishës, si Topalli dhe të tjerë.
Kjo është në të vërtetë mënyra se si shuhet një kështjellë rëre si ajo që ka ngritur Berisha.
Të ashtuquajtura struktura të Berishës, u emëruan prej tij në përpjekje për të dëshpëruar Lulzim Bashën dhe Partinë Demokratike që t’i dorëzonin firmën dhe vulën. Nuk u zgjodhën për të krijuar parti të re, por për t’i gjetur një vend pune ish- kryetarit të vjetër.
Nuk deshën as vulë të re, por deshën një formacion jo legjitim që edhe të dukeshin si viktimë, edhe të mbeteshin nën hijen e Ilir Metës, që të mos u ikte dhe ai.
Por tani ikja filloi nga Ilir Meta.
Ai ishte i pari që nuk u shfaq në mitingjet e tij, duke e lënë zbuluar strukturën false të partisë së Berishës.
Pas tij nuk u shfaqën qytetarët dhe pas qytetarëve nuk po shfaqen më as anëtarët e Kryesisë dhe as ata të Këshillit Kombëtar.
Kjo është mënyra se si bie një mit i rremë.
Njerëzit e thirrur dhe emëruar nga Berisha në strukturat false të tij, nuk kanë autoritet publik dhe as personal të bëjnë debat me Berishën.
Ata nuk përballojnë dot dhunën verbal dhe fizike të njerëzve të Berishës nëse dalin e thonë “mjaft” se po lodhemi kot.
Ata nuk kanë guxim t’i thonë atij “ik shko përballu me drejtësinë”.
Ata nuk kanë guxim t’i thonë atij se po të jetë për Argita Berishën, kemi Jozefina Toplalin 1000 herë më të mirë nga të gjitha drejtimet.
Ata nuk guxojnë t’i thonë atij që kjo nuk është parti private dhe qëllimi i kësaj partie nuk është të të gjejë ty një vend për kryetar, ndërkohë që ligji të ka gjetur një vend në burg.
Ata e dinë që nuk i pyet më njeri, kur i shikojnë pas Berishës, përveç Edmond Spahos që mendon se ja vjedh like-t e Facebook-ut, Edi Rama.
Ata nuk kanë ndërmend të bëjnë luftë me Sali Berishën, pasi e dinë koston e baltës në një luftë të tillë.
Dhe po bëjnë një nga një, pa u marrë vesh fare me njëri- tjetrin, atë që bën çdo njeri që vendos të ikë nga një betejë e gënjeshtërt: Ikin në shtëpi duke mbyllur telefonin e duke mos treguar ku janë.
Kaq fuqi kanë. Fuqi vetëm për të ikur pa zë nga Sali Berisha, duke e lënë vetëm në marrëzinë e tij. Nuk është pak dhe kaq.