Nga Karina Longworth Al Pacino, i famshëm për rolet e tij ne filma te tille si “The Godfather”, “Dog Day Afternoon”, “Scarface” dhe “Arome gruaje”, ka qene i pastrehe ne moshën 20 vjeçare.
Kur Pacino ish 16 vjeç, ai e la shkollën e mesme. Mamaja e tij ish e sëmure dhe i duhej atij te sillte bukën ne shtëpi.
Deri në atë moment, ajo kishte qene një mbështetëse e fuqishme e ëndrrave të të birit për aktrim, por tashme ajo e këshilloi te ish me praktik, duke thënë se ‘aktrimi është për të pasurit.
I inatosur nga ndryshimi i opinionit të së ëmës, Pacino iku nga shtëpia e gjyshërve dhe lloji të bashkëjetonte me të dashurën. Iu desh të bënte punë nga me kotit për të dërguar lekë në shtëpi, por marrëdhënia e tij me të ëmën nuk u rregullua asnjëherë.
Pasi siguroi një punë në zyrat e revistës Komentar, Pacino filloi të kursente lekë për shkollën e aktrimit.
Se pari beri prova ne Studion për Aktore ‘Lee Strasberg’ dhe nuk u pranua.
Me pas u regjistrua për të marrë disa klasa në studion e HB-së Herbert and Uta Hagen. Aty do krijonte një lidhje të ngushtë me Charlie Laughton…i cili kish riorientuar dashurinë e tij për aktrim ne drejtim te mësimdhënies, duke preferuar kështu cekun e sigurt javor për tq mbështetur vajzën dhe gruan e tij, Penny Allen.
Penny me pas do luante disa role përbri Al Pacinos nq lmat Scarecroë dhe Dog Day Afternoon. Laughton ishte 10 vjet më i madh se Pacino, dhe takimi i tyre, kur Pacino ish 18 vjeç, shënoi fillimin e një marrëdhënie kujdestarie që do zgjaste vite në vazhdim.
‘U ndjeva i lidhur me te’, kujton Pacino. ‘Charlie me prezantoi bote te tjera, dhe aspekte te tjera te jetës me te cilat nuk do kisha pasur kontakt kurrë. Ai me prezantoi te shkrimtaret, dmth elemente qe rrethonin aktrimin.”
Prodhimi jashtë Broadway i Kreditoreve nga Strindberg, ku roli kryesor luhej nga Pacino nën drejtimin e Laughton, ishte veçanërisht transformues. “Për herë të parë, e dija që kisha diçka që po ecte për mua, një shans për të përdorur veten, jetën time. Charlie Laughton ka të ngjarë të jetë personi më i rëndësishëm në jetën time. Ai më bëri të kuptoja se aktrimi është poezi, një art që përdor zërin, trupin, dhe shpirtin.”
“Pa lekë për të shkuar në teatër, në uleshim në kafiteri për orë të tëra duke vështruar komedianët dhe dramat qe zhvilloheshin,” thote Laughto.
Me pas, ne 1962, kur Pacino ish 22 vjeç, mamaja e tij vdiq para se të dy të pajtoheshin plotësisht. Ai i kaloi vitet ne vazhdim në varfëri ekstreme dhe depresion gati për të vrarë veten. ‘Isha i pastrehe. Flija në skenat ku luaja.
Nuk ishte qejf.’ Mori borxhe te vogla nga shokët me qëllim që të mbulonte shpenzimet bazë, kaloi netët duke pire rendshem alkool, dhe për disa vjet bëri shumë pak progres drejt karrierës së aktrimit që ndërkohe po ndiqte me obsesion.
Provoi role ne stand-up komedi për një kohe. Lëvizi në një apartament me një dhomë së bashku me një tjetër aktor fillestar, Martin Sheen, dhe se bashku, të dy fillestare me ëndrra, do endeshin në Living Theater te New Yorkut, duke bere pune montimi ne skene derisa rolet fillimisht jashtë Broadway-it filluan të materializoheshin.
Deri sa pastaj erdhi ngjitja që nuk ndal më.