Nga Mero Baze
Edi Rama ka mundur të gjejë çelësin e përfshirjes në dialog me studentët, jo nëpërmjet studentëve luajalë, siç tentuan ta kompleksojnë, duke etiketuar çdo student që do dialogun, si FRESSH-ist, por duke u përballur me ata më agresivët, që kanë dhe frymëzim politik opozitar. Rasti i Vlorës që ka entuziasmuar aq shumë opozitarët, është gjëja e duhur që ka bërë.
Problemi kryesor që duket se kishte dialogu me studentët ishte profili i Ramës. Agresiv, i qartë se në çfarë kënete është zhytur Universiteti publik dhe mbi të gjitha, i interesuar ta zhbëjë atë pellg, ai e nisi dialogun si prokuror dhe po e vazhdon si avokat, e herë herë si i akuzuar.
Takimi i sotëm në Vlorë nuk vlen aq shumë për të sqaruar ndonjë hall konkret të Universitetit, se sa t’u mbushë mendjen studentëve militantë, se ata kanë leje dhe ta fyejnë Kryeministrin.
I riu i futur nga Kokëdhima në atë debat, mund të kthehet krenar tek “Zgjidhja”e tij. Të tjerë që kanë plane të ngjashme, po ashtu.
Ndryshimi drastik vjen nga fakti se ata kanë përballë një Kryeministër të prekshëm, një Kryeministër që mund t’i flasin dhe pa edukatë, që mund ta fyejnë dhe t’i flasin dhe për legjenda urbane të “qytetarit digital”.
Kryeministri i këtij vendi është i dënuar të përballet me probleme të tilla, pasi është i dënuar të përfshijë në një dialog real, ata që po spekulojnë me problemet e vërteta të Universitetit. Pastaj gjykimin e ka publiku.
Beteja populiste për të mos zgjidhur problemin e Universitetit, por për të kënaqur epshet e impotentëve politikë opozitarë të Shqipërisë, tashmë ka përballë një njeri që ua bën të mundshëm, realizimin e ëndërrës së tyre.
Edi Rama ua mundëson këtë. Dhe për të gjithë ata që mendojnë se ky është problemi i tij dhe triumfi i tyre, është një shans të ndjehen të gëzuar, por jo të fituar.
Qëllimi final i këtj procesi, është që studentet të flasin, të revoltohen, biles dhe të përdoren politikisht, për të bërë të ndjehet dhe opozita e përfaqësuar.
Edi Rama ua mundësoi këtë dhe tani publiku ka shansin të verifikojë vetë problemet e Universitetit dhe problemet e opozitarëve që po tentojnë të keqpërdorin disa të rinj.
“Steka” me të cilën nisi Rama dialogun ishte e lartë, arrogante dhe nxiste largimin nga debati. Të bërit i prekshëm, i sulmueshëm, i debatueshëm dhe mbi të gjitha dhe i sulmueshëm personalisht, është një rrugë më e mirë.
Shqipëria nuk ka nevojë për kryeministra të cilët vrasin, nëse u del përballë dhe i “zhburrëron”, apo të të numërojnë dhe dashnoret e gjyshes, nëse përballesh me ta, sikundër bënte Berisha.
Shqipëria ka nevojë të dëgjojë ku është problemi dhe tani jemi të qartë, se problemi nuk është vetëm në atë çfarë politika i ka bërë Universitetit, por dhe në atë dramë të madhe, se çfarë mund t’i bëjë ky biçim arsimimi universitar, të rinjëve tanë.
Pamja është e qartë. Fjalori i studentëve, kapaciteti kulturor i tyre, që herë shkëlqen nga inteligjenca, e herë të frikëson nga varfëria, janë problemi real i arsimit tonë universitar.
Të rinj që kanë harruar të flasin dhe me prindërit e tyre, por dhe politikanë që kanë harruar se të rinjtë kanë ëndrra, po përballen me njëri- tjetrin, në një fushë të panjohur më parë në skenën politike shqiptare.
Studentët sot janë mishërimi i vërtetë i viktimizimit që politika i ka bërë arsimit, dhe e meritojnë të përfaqësojnë frymën reale opozitare në Shqipëri, dhe kur janë të indoktrinuar prej opozitës zyrtare, edhe kur e përçmojnë opozitën.
Ata mbartin në AND-në e tyre, gjithë problemet që politika i ka shkaktuar brezit të ri në Shqipëri, që nga pasiguria dhe mungesa e perspektivës, deri tek niveli i mjerueshëm kulturor, dhe artikulimi populist.
Qeveria edhe pse nuk është fajtore për gjithçka, është përgjegjëse për gjithçka, pasi ka fatin e keq të zgjidhë një problem që trashëgohet prej vitesh.
Përpunimi i një platforme zgjidhjeje për Universitetin, është detyrë e saj, dhe përfshirja e studentëve në këtë debat, qoftë dhe me akte ekstreme, është rruga e duhur.
Kryeministri i një vendi nuk ka pse ndjehet i fyer nga sulmet e studentëve, ai duhet të ndjehet i fyer nga mjerimi i tyre financiar dhe intelektual, dhe pasiguria e tyre për të ardhmen. Ai është votuar për këtë gjë dhe këtë gjë duhet ta zgjidhë.
Heronjtë e sallave dhe shesheve kundër tij, i bëjnë nder shoqërisë, pasi e qartësojnë atë më shumë se çdo manipulim tjetër populist që frymëzohet nga dëshira, që dështimi të triumfojë mbi zgjidhjen.
Ata që refuzuan në fillim dialogun, janë të lirë të pranojnë triumfin e tyre mbi Kryeministrin, për ta kuptuar të gjithë me kë kemi të bëjmë. Edi Rama mund të mos e zgjidhë dot deri në fund problemin e kënetës universitare në Shqipëri, por së paku duhet t’i njohim meritën që të na ballafaqojë të gjithëve me të.
Dhe po e bën pikërisht tani, duke u bërë i prekshëm, i cënueshëm, i mundshëm dhe mbi të gjitha, larg çdo përfytyrimi,… i dëgjueshëm.
Me shpresë që do ta ruajë këtë profil të tij, jo si mbijetues i një proteste populiste, por si zhbërës i një populizmi që tenton të mos zgjidhë problemin e Universitetit.