Kur isha e pamartuar, një djalë në fqinjësi më ngacmonte çdo ditë. Unë si fshatare nga një zonë rurale e Jugut të vendit, as që guxoja të mendoja për një aventurë qejfi, se lerë më të bëja këtë. Nga ana tjetër, në moshën 20-vjeçare më pati kapur sikleti dhe nuk duroja dot pa mashkull.
Duhej që të prisja procedurat e martesës, derisa të bëhesha gruaja e dikujt që nuk do e njihja fare, deri në martesë.
Ishte fillimi i viteve 1990. Kohë me krizën më të madhe financiare dhe aq më tepër dashurore. Megjithatë, unë në një festë ia lëshova sytë një djaloshi nga një fshat fqinj dhe lidhje pas lidhjeve, e bëra atë për vete.
E mashtrova lehtë që të më grabiste, gjoja se familjen e kam të vështirë dhe nuk do më fejonte me të. Ashtu edhe vepruam, disa muaj më vonë.
Nata e parë ishte fenomenale, por paksa me droje, megjithatë. Ku e dija se si do t’i dukesha atij djali, i cili nga ajo natë e deri më sot është burri im!
Pasi më kaluan ato ditë të para, gjatë të cilave ndjeja nga pak dhimbje, kuptova se nuk ishte edhe aq i fortë si mashkull. Kishte një penis të vogël, diku 13 cm. Unë gjithnjë e më tepër dëshiroja diçka që do të më mbushte plotësisht.
Kaluan ca vite dhe ne i bëmë dy fëmijë. Atëherë ndjeja edhe më shumë nevojë për “diçka” të madhe.
Harrova të them se, para se të na lindnin fëmijët, burrit ia mbusha mendjen se nuk jetohet me familjen e tij. Prandaj, pasi u bë ai lesh me ta, vendosi të shkonim në kryeqytet.
Aty gjeti një banesë shumë të mirë dhe në një lagje, paksa të fshehtë, sikur të më kishte pyetur mua. Vend fenomenal për ta shijuar unë atë që më mungonte kaherë, sidomos pasi linda fëmijët.
Një burrë, i cili kishte vetëm një fëmijë, ndërkohë që gruan e kishte jashtëzakonisht të shëmtuar dhe të trashë, ia vura syrin menjëherë. Nuk ishte kushedi se sa i bukur, por kishte një stil që më përshtatej mua.
Buzëqeshja e tij, kur më përshëndeste gjatë “ndeshjes” nëpër shkallë apo edhe në shitoret, me flakëronte. Ai e kish nuhatur këtë ndjenjë time dhe filloi aksionin.
Sa shumë më pëlqen, nuk e ke idenë. Do të dëshiroja të të kem vetëm njëherë, e pastaj le të vdesë më tha prerazi dhe u largua.
Unë fillova të mendoja në çdo kohë për këtë “ofertë” nga ai. Ta pranoj, mos ta pranoj. Të nisi këtë lojë që dëshiroja shumë vite, apo jo! Do të ishte rrezik, apo jo!
Kaluan edhe ca ditë dhe ja, papritur u takuam me Demirin në bodrumin e ndërtesës, ku ne ruanim zarzavatet dhe drutë.