Fotot e mëposhtme janë një nga eksodet e shqiptarëve këto 30 vitet e fundit. Them një grimë pasi arshivat e internetit janë plot.
Ilir Levonja
Sot një Shqipëri e madhe dhe akoma me një ekonomi informale, me borxhe publike 800 milion euro, o se 72% e prodhimit, ka harruar të kaluarën. Eshtë në një konflikt të opinionit midis shtetit dhe shoqërisë. E gjitha për mos pranimin e refugjatëve të Mesdheut. Ose ato që vijnë nga lindja për shkak të luftës civile dhe të gabimeve në politikat ekonomike. Shkurt për një jetë më të mirë. Shteti megaloman kërkon të mbyllë barrën e borxhit publik.
Kurse opinioni sulmon për të fituar elektorat, duke përmendur asimilimin e të tjerëve nga soji dhe mendësia e atyre që hanë fara luledielli. Eshtë thjesht një relalitet që ka nevojë për humanizëm, pasi historia jonë është gjithnjë një eksod me zi se ky i sirianëve që ikin nga lufta.
Akoma më lakonike kur i trajtojnë me kronika lypsarësh, kjo pjesë sociale e lindjes, si të suksesshme, kur totalisht jemi të shitur tek fondamentalizmi islamik aq sa sot një shqiptar i besimit islam nuk asnjë ndryshim luku nga ai i afgan. Kur jemi të shitur në zyrat elektorale të erdoganit, si ai ministri i Koosovës, që është i shqetësuar për vënien në kandar të humbjes së Erdoganit. Hapini dyert sirianëve të të tjerëve, është koha e globalizmit. Hapini ashtu si bota na i hapi neve.
