Gjatë viteve të kolegjit, Stephen Amidon mori mësimin më të vlefshëm nga Maya Angelou, një nga poetët më të mëdhenj të Amerikës.
“Kur dikush ju thotë se kush është, duhet t’i besoni gjithmonë”.
Është një mënyrë për t’iu përgjigjur pyetjes më të vështirë të këtyre ditëve: A duhet të besojmë gjithçka që premton Donald Trump?
Sipas Amidon, një biograf i madh amerikane, autor i Human Capital (2008) dhe i The Silent Children, presidenti i ri nuk duhet nënvlerësuar.
Italiania “Corriere della Sera”, ka realizuar një intervistë me të me telefon nga shtëpia e tij në Massachusetts.
Pyetja e parë ka të bëjë me foton dramatike të publikuar dje nga Shtëpia e Bardhë në mediat sociale: një varg emigrantësh me zinxhirë që do të ngarkohen në një aeroplan mallrash. Mbi të është mesazhi: “Fluturimet e dëbimit kanë filluar. Premtimi i bërë, premtimi i mbajtur”.
Shtëpia e Bardhë po dehumanizon njerëzit që jetojnë në Shtetet e Bashkuara ilegalisht.
Nuk më habit fakti që Trump po përpiqet ta bëjë agjendën e tij edhe më të dukshme duke ushqyer publikun me këto imazhe.
Frika irracionale nga emigrantët është një nga rrënjët e agjendës së tij politike.
Familja e nënës sime ishte greke, miliona amerikanë janë fëmijë emigrantësh. Krijimi i një armiku dhe thënia ‘Unë jam Trump, njeriu i fortë dhe do t’i shpëtoj’, është metoda e tij e veprimit.
Gruaja ime është profesoreshë universiteti, e mësoj vetë: Ne e dimë se do të duhet të përballemi me një realitet të ri, ku do të gjejmë në klasa emisarë të qeverisë që do të marrin studentët që jetojnë në vend ilegalisht.
As që mund ta imagjinoj se si do të ishte për një djalë apo një vajzë të jetonte në një botë si kjo.
A ka një kufi Trump?
Nuk ka kufi në mendjen e Trump.
Nëse do të më kishit pyetur dhjetë vjet më parë nëse Amerika do t’i ngjante ndonjëherë një regjimi fashist, unë do t’ju sugjeroja të rishikonit historinë e Shteteve të Bashkuara.
Sot jam i shqetësuar.
Duket si preludi për diçka vërtet të keqe.
Do të doja t’i siguroja miqtë e mi evropianë se nuk do të ndihem në rrezik tani, nuk kam arsye, por një ditë mund të më godasin edhe mua.
Pra, a duhet t’i besojmë të gjitha kërcënimet e Trump? Apo po luan me frikën e njerëzve?
Unë nuk mendoj se ai do të jetë në gjendje të pushtojë Groenlandën ose të pushtojë Meksikën.
Unë nuk mendoj se Trump do të jetë në gjendje të kontrollojë inflacionin.
Ai është shumë i mirë në shpërqendrimin e njerëzve.
Nëna ime jetonte në Arizona, afër kufirit me Meksikën dhe gjithmonë më thoshte se nuk ka asnjë emergjencë, asnjë krizë në kufirin me Shtetet e Bashkuara.
Nuk ka asnjë turmë emigrantësh gati për të pushtuar vendin.
Njerëzit me origjinë meksikane që jetojnë atje punojnë shumë dhe kontribuojnë në mirëqenien e kombit.
Ju jeni një zë i periferive amerikane. A është kthyer Donald Trump në Shtëpinë e Bardhë për të filluar nga atje? Jemi dëshmitarë të “hakmarrjes”?
Unë mendoj kështu.
Zëri i Amerikës së bardhë, i klasës së mesme të bardhë amerikane, është ngritur përsëri.
Një nga truket e Trump ka qenë të bindë njerëzit se jeta është më e keqe se sa është.
Bindja e kësaj pjese të Amerikës që nuk po shkon mirë, është çelësi i suksesit të tij dhe më besoni: standardi amerikan është i shkëlqyer, ne kemi shtëpi të mëdha, tre makina në garazh, kopshte të gjelbra dhe të mirëmbajtura para derës.
A do të kishte qenë Kamala Harris një presidente e mirë?
Unë mendoj se po.
Ajo është një grua e përgatitur dhe inteligjente.
Problemi është Partia Demokratike, e cila nuk e mori seriozisht urgjencën në të cilën u gjend Amerika në katër vitet e fundit, nuk e kuptoi se demokracia ishte në rrezik.
Bernie Sanders mund ta kishte mundur Trump.