Mbi 10 mijë fëmijë që lindin çdo vit në Itali kanë të paktin njërin prind shqiptar. Nga këta, rreth 8 mijë i kanë të dy prindërit shqiptarë, sipas një raporti të ISTAT – Instituti Statistikor Italian, mbi lindjet në Itali.
Sipas raportit numri i lindjeve është në rënie, kryesisht si pasojë e lindjeve më të pakta të çifteve italianë.
Ndërkohë shtohen nga viti në vit të sapolindurit nga prindër që të dy të huaj. Nëse këtyre u shtohen edhe ata që kanë të paktin njërin prind të huaj e tjetrin italian kapet shifra e rreth 20% të të gjithë të sapolindurve.
Po të merret në konsideratë shtetësia e nënave të huaja, në vend të parë renditen rumunet, në të dytin marokenet dhe në vend të tretë shqiptaret.
Ka një prirje të shqiptarëve për të krijuar familje mes bashkëkombësve, ndryshe nga komunitete të tjera ku përqindja e grave është shumë më e lartë se e meshkujve. Kështu ukrainaset, polaket, ruset e kubanet kanë fëmijë më shumë me italianët se me bashkëkombas.
Një gjë që bie në sy janë emrat që të huajt u japin fëmijëve të tyre që lindin në Itali. Kryesisht parapëlqehen emrat e përdorur në Itali. Por nëse indianët, për shembull, u japin fëmijëve edhe emra indianë si Harman dhe Simran, ndër emrat që më shpesh shqiptarët u vënë fëmijëve të tyre janë të huaj. Emrat që hasen më shpesh mes të sapolindurve në Itali nga prindër shqiptarë janë Kevin (139 fëmijë të lindur vitin e shkuar), Andrea (129), Matteo (84), Alessio (80), Gabriel (71), Samuel (71) për djemtë dhe Noemi (135), Aurora (108), Sara (101), Melissa (94), Alessia (79) dhe Martina (78) për vajzat.
E Rozafa, Teuta, Arbër, Gent, Ilir? Me siguri do të ketë edhe të tillë, por janë më të paktë se të parët.
Janë të shumtë faktorët që ndikojnë në zgjedhjen e emrit të fëmijës që sapo lind. Më parë kërkohej shpesh mes emrave të gjyshërve ose të ndonjë të afërmi tjetër, apo mes emrave shqiptarë (edhe atyre që dukeshin si të tillë), gjë që nuk reflektohet në përzgjedhjen e emrave të mësipërm. Në emigrim mund të parapëlqehet zgjedhja e një emri të huaj për t’i shprehur mirënjohjen dikujt që të ka ndihmuar dhe e ke për zemër, përpjekja për t’u integruar, por edhe dëshira për t’i ofruar fëmijës diçka që të mos e dallojë atë shumë nga bashkëmoshatarët e tjerë.