Nga Mero Baze
Debati që po përpiqet të mbushë boshllëkun që ka lënë dështimi i protestës së djeshme në Tiranë, po fokusohet tek ato pak minuta përplasjeje me policinë nga disa demonstrues agresivë të PD.
Një palë që duan të mbajnë lart “moralin” e protestës thonë se protestuesit mund ta kishin mundur policinë, dhe siç thotë Berisha të kishin ngritur lart flamurin e 14 Shtatorit, kurse një pjesë tjetër thotë se Basha shmangu përplasjen duke i tërhequr.
Në faktë të dy versionet janë gënjeshtra. Protestuesit bënë atë që mundën të bëjnë.
Ata dolën në pikë të diellit, dëgjuan një fjalim idiot, panë njëri tjetrin në sy sa pak ishin, përsiatën me vete arsyet përse shumë demokratë preferuan të qëndrojnë në shtëpi dhe pastaj të mërzitur u kthyen për në seli duke tentuar t’ia nxjerrin inatin zyrës së Fatmir Xhafajt.
Dhe policia bëri sa mundi. Ajo ruajti gjakftohtësinë, u vendos profesionalisht para tyre, respektoi propocionalitetin e dhunës mbi të, zmbrapsi provokimet, dhe u shpëtoi gurëve nga turma, të cilët goditën dhe një protestues agresivë.
Edhe Lulzim Basha bëri sa mundi atë që di të bëjë. U çua në orën e caktuar, krehu flokët, i ngjeu pak, zbriti nga “Benzi”, shkoi në SHQUP, mori fjalimin që ja kishin bërë gati, shkoi me këmbë deri tek kryeministria dhe e lexoi.
Vetëm Sali Berisha duket që nuk ka bërë dot atë që ka menduar. Sipas asaj që shkruan, ai paska pasur në mendje trazirat e 12 dhe 14 Shtatorit 1998.
Ai po ngazëllehej që demonstruesit mund të kishin ngritur flamurin në zyrat e shtetit. Larg qoftë, mund të kishte caktuar si dëshmor protestuesin agresiv B. Kasmi. Ky do të ishte një telash i ri nëse ndodhte, pasi në të ardhmen mund të kishim kusur të çonim dhe fëmijët në ndonjë shkollë me emrin “B. Kasmi”.
Por e gjitha kjo mund të jetë dhe thjesht një shantazh mbi Lulzim Bashën prej tij, që nuk arriti ta çonte dot punën deri këtu. Jo se nuk deshi, por nuk mundte.
Edhe shtypi i opozitës bëri sa mundi. Paralajmëroi që populli do besonte “Babalen”, paralajmëroi se PD do bënte përmbysjen e madhe, paralajmëroi se Basha do t’ia dilte këtë radhë…
Biles një prej gazetarëve u hodh i pari mbi telat e policisë me trup, ngaqë fjalët nuk i mjaftuan gjithë jetën si gazetar.
Pra të gjithë e bënë detyrën e tyre. Ata nuk janë sot as të humbur, as të fituar, as heronj, as viktima, as vrasës, as të vrarë. Ata të gjithë së bashku prodhuan atë që pamë në Bulevard.
Protestën.
E vërteta e thjeshtë është se e vetmja viktimë e 26 majit është protesta.
Institucioni i saj brenda PD u vra në mënyrë të pakorrigjueshme.
Ajo mbeti si një episod i sforcuar, nervoz dhe dëshpërues. Një kapsllëk opozitar.
Dhe kjo është e vetmja gjë që mund të diskutojë PD për 26 Majin.
Ajo duhet të flasë për të vetmen viktimë të asaj dite, protestën. Të tjerët nuk kanë pse merren me të.