Gjykata e Lartë ktheu për rigjykim masakrën e Cërrikut me nëntë të akuzuar për vrasjen e 6 gardistëve dhe plagosjen e rrezikimin e jetës së 16 të tjerëve gjatë ngjarjeve të 1997.
Dosja me të akuzuar Bujar Buzanin, Roland Xhepexhiun, Entel Gashin, Tomor Buzanin, Skënder Canon, Alban dhe Arjan Toskën, Met Bozin dhe Llazar Bicjan është një nga hetimet mbi 1997 që ka njohur një odise të gjatë në shkallët e drejtësisë dhe që është rigjykuar edhe më herët për shkelje proceduriale.
Përmbi një dekadë më parë masakra e Cërrikut u gjykua në këtë sallë, dhe prokuroria e asaj kohe këmbënguli se i kishte provat ndaj të akuzuarve të 1997 që në Cërrik nisi me probleme në 19 maj 1997. Në 22 maj 1997, shefi i komisariatit kërkoi përforcime dhe për këtë arsye, një autokolonë me 30 efektivë të gardës u nis drejt Cërrikut për të rimarrë postën policore e për të rivendosur rendin.
Sulmi ndaj forcave të rendit ndodhi në 23 maj në momentin që efektivët e policisë së Elbasanit dhe të gardës hynë në Cërrik ku dhe konstatuan së pari mjetin e djegur të postës së policisë. Më pas autokolona u sulmua me armë zjarri por edhe me antitank, duke detyruar gardistët që gjendeshin në blind të dilnin.
Por në momentin që ata zbritën në shesh janë gjendur nën sulmin e armëve ku si pasojë Besnik Sula, Sali Martini, Petrit Ndoi gjetën vdekjen aty ndërsa Halit Haxhia dhe Bashkim Mnella u dogjën në mjet. Efektivi i gjashtë i gardës Qemal Mehmeti arriti të largohet nga vatra e zjarrit, por ai u ndoq këmba këmbës dhe u qëllua për vdekje.
Më herët gjykatat kishin vënë në pikëpyetje hetimet e kryera ndaj të akuzuarve, bazuar në dëshmitë mes tyre edhe të ish kryetares së bashkisë Cërrik shtetases Mishelina Xhela e cila ka deklaruar se njëri prej tyre Llazar Bicja bashkë me përfaqësues të forcave politike të kanë qenë në zyrën e saj gjatë kohës që ka ndodhur masakra.