Arkivi kujton ditëvdekjen e Ahmet Zogut, një prej figurave më të diskutueshme të historisë politike shqiptare, me titullin Mbret.
Në një biografi të shkurtër, sillet në vëmendje se kush ishin mentorët e parë të tij.
“Si sot më 9 prill të vitit 1961, ndërroi jetë në Paris Ahmet Zogu.
Mbreti i Shqiptarëve, Ahmet Muhtar Zogolli, i biri i Xhemal Pash Zogut dhe i Sadie Emin bej Toptanit, u lind më 8 tetor 1895. Mentorët e tij të parë qenë Dervish Hima, Sali Torra dhe Hafus Ismeti. Në moshën 7-vjeçare do të largohej nga vendi për të vijuar edukimin në Turqi, ku krahas liceut francez të Stambollit kreu kursin e oficerëve rezervë.
Në atdhe do të kthehej më 20 korrik 1912, në kohë për të kremtuar shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë. Relativisht herët, do të niste rrugëtimin e tij në politikë në postin e ministrit të Brendshëm.
Më 31 janar 1925, do të shpallej President i Republikës Shqiptare, ndërsa më 1 shtator 1928 do të mbërrinte në apogje të karrierës, duke drejtuar monarkinë shqiptare.
Me nisjen e pushtimit italian, u shpërngul nga atdheu për t’u vendosur fillimisht në Greqi, prej nga ku do të merrte udhë një kalvar mërgimi me ndalesën e fundme në Francë.
Në vlerësim të kontributit si shtetar, me rastin e 100-vjetorit të shpalljes së Pavarësisë, u organizua një ceremoni zyrtare për kthimin e eshtrave të tij në atdhe, të cilat u vendosën në Mauzoleumin e familjes mbretërore. Gjithashtu, në këtë kuadër, u dekorua nga presidenti i Republikës me ‘Urdhrin e Flamurit Kombëtar’”, shkruan Arkivi Shtetëror.
Pra, paçka mospajtimeve të thella mbi figurën e tij, ai gëzon një titull të lartë.
Një linjë historiografike e mban atë si të parin njeri që tentoi të ndërtonte një shtet modern shqiptar, ndërsa nga komunizmi për të rrjedh xanxa e satrapit.