Këshilli i Ambasadorëve Shqiptarë, një shoqatë me ish ambasadorët e familjes dhe jo të shtetit si Mal Berisha, Besnik Mustafaj, Agim Nesho dhe dhjetëra zagarë berishian që i paten kthyer diplomacinë në bordello, ku bënte turizëm soj e sorollopi i tyre, kanë ndihmuar Këshillin e ambasadorëve amerikan për të shkruar një raport anti Rama dhe antiqeveri gjë që e deklarojnë dhe dy antarët e kësaj shoqatë amerikane të cilët thonë se shoqata e paçavureve të ish ambasadorëve të Saliut është model i Këshillit tonë, kur antarët e AAC nuk kanë qenë kurrë ambasador, ndaj na ftoi si delegacion dhe kontaktuam me ta. Pa ndihmën e Këshillit Shqiptar të (Besnik Mustafajt e Mal Berishës), misioni i (shpifjeve) nuk do të ishte i mundur të përfundonte.
Këshilli i Ambasadorëve Amerikanë pa karrier është thellësisht mirënjohës për Këshillin e Ambasadorëve Shqiptarë me karrier por në pension që na ndihmuan në misionin tonë.
Por çfarë është Këshilli i Ambasadorëve Amerikan CAA:
Këshilli i Ambasadorëve Amerikanë (CAA) është një shoqatë e ambasadorëve të Shteteve të Bashkuara pa karrierë. Një organizatë jofitimprurëse dhe jopartiake, CAA-ja përbëhet nga mbi 200 anëtarë, që shërbejnë si ambasador të shoqtës pra përfaqësues të CAA aktiviteti i të cilëve shtrihet kolektivisht mbi pesë dekada dhe njëmbëdhjetë presidentë të SHBA-së.
CAA-ja mbështet Departamentin e Shtetit dhe Shefat e Misionit të saj, sponsorizon Bursat për të zhvilluar liderë të rinj si Soros për karrierë në diplomacinë publike dhe çështjet ndërkombëtare, dhe drejton konferenca gjashtëmujore mbi tema aktuale ndërkombëtare.
Këshilli mbledh tryeza të rrumbullakëta me anëtarët e diskutimeve me ambasadorët në Shtetet e Bashkuara, organizon misione për gjetjen e fakteve jashtë shtetit, boton një revistë dyvjeçare, The Ambassadors REVIEW, administron Perspektivat e Ambasadorëve, një forum në internet për komente dhe edukon publikun rreth politikës së jashtme çështjet që prekin interesin kombëtar.
Drejtues
Joyce Chandran, Drejtor Ekzekutiv
Ajo ka shërbyer gjithashtu si zëvendësdrejtoreshë e marrëdhënieve me publikun e korporatave në Leo A Daly, një firmë ndërkombëtare arkitekturore dhe si asistente drejtoreshë në Fondacionin e Azisë. Me origjinë nga Malajzia, Joyce punoi në Hong Kong përpara se të zhvendosej në Shtetet e Bashkuara.
Grayce McAllister, Drejtoreshë e Komunikimit
Grayce McAllister ka përvojën disavjeçare të komunikimit si drejtoreshë e projektit video dhe prezantimi në këshillimin e politikave. Karriera e saj në politikën e jashtme dhe çështjet ndërkombëtare filloi kur ajo jetonte në Lindjen e Mesme dhe vazhdon si ndërlidhëse për AFS-USA. Grayce u diplomua me një diplomë Bachelor të Shkencave në Biznes Ndërkombëtar nga Universiteti Shtetëror Emporia në Kansas
Ja konstatimet e tyre të pavlera, përkthyer nga orgjinali, që kanë entuziasmuar Foltoren dhe dordolecin e ballkonit, duke e shitur këtë OJQ që nuk i lë gjë mangut OJQ-ve të SOROS si shumatorja e ambasadorve amerikan që qenkan shqetësuar për Saliun.
Gjetjet e tyre për Shqipërinë, Maqedoninë e Veriut dhe Kosovën:
Të tre këto kombe ballkanike janë jashtëzakonisht të prirur ndaj Shteteve të Bashkuara, gjë që nuk është për t’u habitur kur merret parasysh se Shtetet e Bashkuara bënë shumë për të siguruar lirinë dhe pavarësinë e tyre.
Secili prej këtyre kombeve ka bërë hapa mbresëlënës drejt ekonomive të begata, funksionale dhe më të larmishme me sektorë privatë të gjallë që zbehin dekadat e dominimit total shtetëror të aktivitetit ekonomik nën komunizmin totalitar.
Të tre kombet gëzojnë demokraci funksionale që sigurojnë zgjedhje të lira dhe të ndershme dhe një ndarje të pushteteve legjislative, ekzekutive dhe gjyqësore, por shëndeti dhe ekuilibri i sistemeve demokratike të këtyre kombeve janë subjekt i tensioneve nga problemet e brendshme dhe fërkimet me fqinjët për xhepat e pakicave etnike. brenda kufijve të tyre.
Të tre vendet janë të etur për anëtarësim në Bashkimin Evropian (BE) si homologu ekonomik i spirancës së sigurisë që anëtarësimi në NATO ofron për Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut – dhe që Kosova ende e dëshiron.
Megjithatë, fraksione të ndryshme të anëtarëve ekzistues të BE-së kanë shqetësime për praktikat e brendshme demokratike të këtyre vendeve të Ballkanit Perëndimor dhe/ose fërkimet me fqinjët e tyre, dhe këto shqetësime krijojnë arsye – ose justifikime – për të zgjatur proceset e aplikimit, shqyrtimit dhe pranimit eventual për këto relativisht shtete të vogla dhe ekonomikisht të brishta.
Mundësia që fërkimet etnike ndërkufitare me vendet fqinje mund të shpërthejnë në luftime ndërkufitare, u jep qartë anëtarëve të BE-së skeptikë ose të kujdesshëm edhe më shumë justifikime për të vonuar anëtarësimin në BE për këto shtete ballkanike.
Ekziston gjithashtu një frikë midis këtyre demokracive më të vogla ballkanike se Serbia, fqinji i tyre relativisht i madh (dhe shpesh antagonist), mund të shihet nga disa anëtarë të BE-së si një kandidate më e dëshirueshme ose me prioritet më të lartë për pranimin në BE, megjithëse Serbia shpesh dyshohet se është një putra mace për mikun dhe aleatin e saj historik, Rusinë. Pranimi i Serbisë mund të zhgënjejë pafundësisht, “të rrisë çmimin e pranimit” ose thjesht të pengojë anëtarësimin eventual të këtyre tre shteteve ballkanike në BE.
Në një përpjekje për të demonstruar denjësinë e tyre për anëtarësimin në NATO dhe BE, këto republika të Ballkanit Perëndimor kanë qenë aq të afërta sa e lejojnë madhësia dhe aftësitë e tyre të kufizuara në mbështetje të Ukrainës dhe të solidaritetit evropian/NATO për të kundërshtuar pushtimin e Rusisë.
Politikëbërësit amerikanë dhe udhëheqësit e NATO-s duhet të jenë vigjilentë ndaj ndërhyrjes ruse në rajonin e Ballkanit Perëndimor. Rusia mund të manipulojë ose të shfrytëzojë marrëdhëniet e saj historikisht të ngushta me Serbinë ose Bullgarinë për të penalizuar NATO-n dhe BE-në për pengimin e pushtimit të planifikuar të Rusisë të Ukrainës.
Shqipëria
Ambasadorja e atëhershme Yuri Kim dhe ekipi i saj i vendit pritën delegacionin e Këshillit në Tiranë për një orientim informativ. Presidenti i sapozgjedhur Bajram Begaj; Mimi Kodheli, Kryetare e Komisionit të Punëve të Jashtme të Dhomës së Ulët të Parlamentit, liderë të ndryshëm të partive opozitare shqiptare dhe liderët politikë shqiptarë nga Mali i Zi fqinj, dhanë informacione për delegacionin e Këshillit. Kryeministri Edi Rama dhe anëtarët e kabinetit të tij nuk na lanë takim pra nuk arritëm të informohemi për interest tona të udhëtimit.
Është e vështirë të përcaktohet nëse kjo ishte për mungesë kohe apo për të anashkaluar dhe diskredituar çdo gjë kritike që mund të dilte nga misioni ynë, por kryeministri Rama mbeti temë e vazhdueshme e bisedës në pothuajse të gjitha takimet tona me opozitën.
Shqipëria doli nga më shumë se katër dekada sundimi brutal stalinist nën udhëheqësin e Partisë Komuniste Enver Hoxha në 1985. Vendi ishte i ngecur në zhvillimin e tij ekonomik dhe politik, por i etur dhe duke punuar me zell për t’u modernizuar.
Ato vite Hoxha provoi dhe vështirësie. Frike dhe represioni manifestoheshin fizikisht në mungesën e dukshme të ndërtimit modern të Tiranës nga ajo periudhë, përveç sheshit qendror si. sheshi Skënderbej asgjë nuk të shikonte syri. Sot Mini-rrokaqiejt, bulevardet dhe trafiku i ri i Tiranës drejtojnë shoqërinë moderne që shqiptarët aspirojnë të ndërtojnë.
Disa dyshojnë se rritja e lartë e zhvillimi urban të qytetit është produkt i pastrimit kriminal të parave, veçanërisht pasi krimi i organizuar, veçanërisht rrjetet e trafikut të drogës dhe korrupsioni janë bërë shenja dalluese të Shqipërisë postkomuniste. Këto probleme endemike po dëmtojnë demokracinë elektorale të Shqipërisë.
Kryeministri Rama dhe Partia e tij Socialiste e Shqipërisë tani gëzojnë monopole virtuale të qeverisë kombëtare dhe të zyrave të zgjedhura vendore dhe rajonale. Partia Demokratike e dikurshme në pushtet bëri një sërë llogaritjesh të gabuara dhe braktisi vendet parlamentare në favor të bashkimit me protestat në rrugë në 2017 dhe më pas bojkotoi zgjedhjet provinciale dhe lokale të 2019-ës që pretendonte se ishin të manipuluara.
Ne e vizituam pak para zgjedhjeve bashkiake mbarëkombëtare dhe Partia Demokratike po luftonte për të fituar mandate të tjera, por u dëmtua keq nga ndarjet e brendshme të partisë së opozitës PD dhe Ramës i’u besua nga disa ish bastone të opozitës për të ndihmuar në nxitjen dhe financimin e tyre.
Në maj 2021, Sekretari i Shtetit i SHBA Antony Blinken mori këshillën e ambasadës së SHBA dhe vendosi si person “non grata” ish-presidentin shqiptar (1992-1997) dhe kryeministër (2005-2013) Sali Berisha si të përjashtuar përgjithmonë nga e drejta për të hyrë në Shtetet e Bashkuara.
Seksioni 7031(c) i Aktit të Departamentit të Shtetit, Operacioneve të Jashtme dhe Programeve të Përafërta të Ndarjeve të vitit 2021 i dha Sekretarit Blinken dhe Sekretarëve të ardhshëm të Shtetit fuqinë për të caktuar një individ dhe familjen e tij/saj në bazë të provave të paraqitura për kriminalitet ose korrupsion si të padëshiruar, për ti mbyllur dyert, pa asnjë mundësi sfide.
Mbretëria e Bashkuar ndoqi shembullin e SHBA-së dhe Berishës i’u komunikua në mesin e vitit 2022 se nuk kishte më të drejtë për të vizituar as MB. Nisur nga kjo, Kryetari i Partisë Demokratike në Shqipëri, Lulzim Basha, e përjashtoi Berishën nga partia, duke çuar në një ndarje në partinë kryesore opozitare përpara zgjedhjeve bashkiake.
Disa anëtarë të delegacionit tonë pyetën nga afër ambasadoren Kim dhe anëtarët e ekipit të saj të vendit, në lidhje me vendimin për të ndaluar Berishën nga Shtetet e Bashkuara dhe kohën e vendimit, duke kërkuar:
1- Sugjerime se cilat prova mund të justifikojnë një veprim të tillë gjithëpërfshirës dhe përfundimtar kundër një politikani dikur të afërt me Shtetet e Bashkuara;
2- Informacione nëse persona të tillë të akuzuar a kanë pasur ndonjëherë qasje apo mekanizma për kundërshtimin e akuzave ose provave kundër tyre.
3-Nëse shfaqja e ndërhyrjes dhe favorizimit në vendim ishte peshuar tërësisht në këshillimin e Sekretarit Blinken dhe a ka precedentë për zbatimin e kësaj politike në raste të ngjashme.
Ambasadorja Kim dhe stafi i saj na siguruan se provat që mbështesin përcaktimin “non grata” ishin thelbësore dhe të qarta dhe deklaruan në menyrë kategorike se nuk mund të na jepin asnjë detaj tjetër dhe asnjë informacion, sepse nuk mund të shkelin ligjin e DASH për informacione të klasifikuara.
Ata gjithashtu pranuan se vendimi ishte një përcaktim tërësisht i drejtë dhe është i përjashtuar nga kontesti për ta kundërshtuar ose apeluar, pra është i formës së prerë.
Kjo është shumë e pazakontë, nëse jo unike, në jurisprudencën amerikane. Simpatizantët e Berishës na u ankuan se përcaktimi i tij ishte i ngjashëm me një proces të Dhomës së Yjeve, antitezë e traditës amerikane të procesit të rregullt ligjor.
Megjithatë, ambasadori Kim u shpreh se lufta kundër korrupsionit ishte e një rëndësie kaq thelbësore për politikën e SHBA-së dhe e një prioriteti kaq të lartë, saqë zyrtarët e administratës së Biden e konsideruan të rëndësishme për të bërë një shembull të dikujt – për të nënvizuar se askush nuk është mbi ligjin ose imun. kur bëhet fjalë për krimet e korrupsionit.
E kemi parasysh që Berisha është 79 vjeç dhe mund të konsiderohet se po i afrohet fundit të jetës së tij politike, një figurë politike e pazëvendësueshme për disa, por nuk është mënyra amerikane e drejtësisë për të dënuar dikë tjetër si shëmbull për të mësuar fajtorët aktual.
Kjo do të ishte më e ngjashme me shprehjen kineze…. “vrasim e pulat për të trembur majmunët”. Berisha pretendon se ka ngritur padi në Francë kundër Sekretarit të Shtetit të SHBA-së dhe ai përfaqësohet pro bono nga një lobist i shquar i Uashingtonit. Kjo nuk ndryshon asgjë sepse Gjykata Franceze buk e ka pranuar padin për gjykim.
Pas dekadash sundimi të ngurtë dhe mizor stalinist, Shqipëria është një komb me një afinitet të fortë për Shtetet e Bashkuara. Ky aspekt i referohet Presidentit Woodrow Wilson në Konferencën e Paqes në Paris të vitit 1919, në të cilën ai vlerësohet se u ngrit për një Shqipëri të pavarur kur fuqitë e tjera u përpoqën të gërmonin këtë pjesë, dhe të tjera, të Perandorisë Osmane pas Luftës së I-rë Botërore.
Kushtetuta e Shqipërisë e ngarkon qeverinë shqiptare që të ndërgjegjësohet dhe të veprojë për të promovuar mirëqenien e shqiptarëve edhe jashtë kufijve të vendit – përqendrimi më i madh dhe më i afërt janë shqiptarët në Kosovën fqinje. Afiniteti i Shqipërisë për Shtetet e Bashkuara u forcua më tej nga deklarata e Presidentit George W. Bush në vitin 2007 – në një udhëtim të parë ndonjëherë në Shqipëri nga një president amerikan – se Kosova duhet të jetë e pavarur. Që atëherë, shqiptarët kanë brohoritur për përparimin domethënës, nëse ende të paplotë, të Kosovës drejt njohjes ndërkombëtare të sovranitetit dhe pavarësisë së saj.
Partitë e ndryshme opozitare të Shqipërisë paraqitën gjatë takimeve tona një sërë ankesash kundër qeverisë së Edi Ramës. Kundërshtarët thanë se partia e tij monopolizon pushtetin; blen kundërshtarët; përdor pushtetin qeveritar për të mbytur opozitën dhe për të ndëshkuar ekonomikisht kundërshtarët; po përdor reformën gjyqësore për të politizuar gjykatat dhe për të dëmtuar pavarësinë e gjyqësorit dhe ka lidhje me krimin e organizuar ndërkombëtar dhe përfitime prej tij.
Këto janë vetëm amkesa sepse kuptohet se akuza opozitare është punë e opozitës, kështu që pak nga këto pretendime ishin të besueshme, por ato ngulnin këmbë se dyshimet e BE-së për qëndrueshmërinë e demokracisë së Shqipërisë dhe problemet e ndërthurura të krimit dhe korrupsionit po pengojnë përparimin e vendit drejt një prej synimeve kryesore antarësimin në BE.
Marrë nga orgjinali në anglisht. Përkthyer nga Ekskluzive.al