Nga Vincenzo Musacchio, Huffingtonpost Italia
Të rinjtë përfaqësojnë të ardhmen e organizatave të sotme mafioze. Trashëgimtarët, protagonistë, të vetëdijshëm ose jo, të shfrytëzuar si punëtorë, janë sigurisht limfa jetike për mbijetesën e krimit të organizuar.
Ata mbulojnë një gamë të gjerë rolesh. Grupet e organizuara kriminale i rrisin dhe i shfrytëzojnë të rinjtë. Rekrutët janë shumë të dobishëm. Ata mund të mbledhin gjobat që u vendosen bizneseve, të punojnë në laboratorët e përpunimit të kokainës, apo të detyrohen të prostituojnë.
Gjithashtu ata mund të trafikojnë dhe kontrabandojnë drogë, të përdoren si vrasës, dhe shpesh dërgohen në vijën e parë të përleshjeve me armë zjarri. Shumë fëmijë stërviten që në moshë të hershme në përdorimin e armëve të zjarrit, shpesh që në adoleshencën e hershme dhe me një provë fillestare (si për shembull vrasja me gjakftohtësi e një kafshe).
Ndërkohë fëmijët e bosëve të mafies, kanë një jetë më komode. Sot ata ndjekin kryesisht universitetet më të mira në botë, por gjithnjë me synimin përfundimtar që një ditë të marrin drejtimin e organizatës kriminale të trashëguar nga prindi i tyre.
Janë shumë të paktë ata që heqin dorë nga trashëgimia e rolit kriminal që duhet të luajnë. Dhe në fakt, është shumë e vështirë që të shkëputesh nga ajo botë. Fëmijët e shfrytëzuar tërhiqen nga këto grupe kriminale për shkak të fuqisë dhe parave që zotërojnë, si dhe famës që ata kanë në komunitet.
Që rekrutët e rinj të ngjiten në hierarkinë e organizatës kriminale, dhe të arrijnë të kenë pushtet dhe para, ata duhet të fitojnë besimin e bosëve me aftësitë e tyre kriminale, dhe kjo edhe me koston e jetës së tyre.
Në Napoli, fëmijët 10 vjeçarë nisin të shesin dozat e para të drogës për llogari të klanit Camorra. Ata u japin të rinjve një armë dhe një zonë të qytetit, të cilën duhet ta mbajnë nën vëzhgim, apo ku duhej të veprojnë si shitës të drogës dhe ndërlidhës.
Gjatë një emisioni të gazetarit Michele Santoro vite më parë, një i mitur napolitan tha se “vrasja e njerëzve është më e lehtë nëse nuk i sheh fytyrat e tyre”, pa treguar asnjë shenjë emocionesh apo keqardhjeje.
Përtej Italisë, kartelet meksikane dhe kolumbiane të drogës i përdorin të mitur si vrasësit më të pamëshirshëm. Efren, një meksikan 13-vjeçar i intervistuar nga CNN rreth numri të vrasjeve që kishte kryer për llogari të karteleve të drogës, tha se kishte kryer aq shumë, sa që tani nuk mund t’i mbante mend.
“Unë as që e dija se përse po i vrisja ata”- u shpreh ai. Ndërkohë sot fëmijët e bosëve të mafies, studiojnë në universitetet më të mira, dhe po përgatiten që të operojnë në fushën e financës së lartë. Sigurisht, ka edhe fëmijë të bosëve të mafies që nuk studiojnë, dhe që kërkojnë mënyrën e lehtë të dhunës, zhvatjes dhe grabitjeve.
Por në këtë rast po flasim për mafien e nivelit të dytë, dhe sigurisht jo atë modernen, të orientuar drejt tregut dhe korruptimit. Tek kjo e fundit ekziston njëkohësisht një modernizim i strategjive kriminale, dhe një ulje e konsiderueshme e moshës së futjes në botën e krimit.
Brezat e rinj po distancohen nga bosët e vjetër dhe metodat e tyre, që përfshijnë përdorimin pa kriter të dhunës. Një transformim i kulturës mafioze ka nisur prej disa kohësh – në disa raste i dëshiruar edhe nga bosët më të vjetër, pak më të iluminuar se sa të tjerët- që po ndikon gjithashtu tek gjuha dhe sjellja që përdoret, në një hap me evolucionin e kohës.
Jo aq shumë në lidhje me përmbajtjen e komunikimeve, që janë të errëta dhe plot arrogancë, por më tepër tek mjetet sociale të përdorura, të cilat i lejojnë të rinjtë e lidhur me organizatën që të integrohen më shpejt dhe në të njëjtën kohë ta bëjë më të vështirë përgjimin e mesazheve.
Sot jemi dëshmitarë të një përtëritje të mafieve të reja, me një prani në rritje të të afërmve brenda hierarkisë së komandës. Për shembull, në Camorra, aleancat forcohen nga martesat midis të rinjve nga grupe të ndryshme kriminale. Kjo gjë ndodh megjithëse pak më rrallë edhe me Ndrangheta-n kalabreze dhe mafien siçiliane, Cosa Nostra.
Grupimet më të reja kriminale, synojnë të kontrollojnë tregjet e ligjshme përmes logjikës sipërmarrëse, e cila synon maksimizimin e fitimeve dhe minimizimin e rreziqeve. Ata kërkojnë bashkëpunime të jashtme, për të vendosur marrëdhënie shkëmbimi (jep-merr) me mjediset politiko-institucionale.
Rekrutët e rinj kanë krijuar një strukturë të tillë, që tenton të depërtojë në vendet ku merren vendime dhe ato që përfaqësojnë fuqinë ekonomike-financiare, dhe brenda së cilës klane të veçanta po ndërtojnë tani aleanca funksionale për të arritur objektiva specifike.
Në fakt sjellja e dhunshme vazhdon, por ajo kuptohet si mjeti i fundit, dhe vetëm nëse kërcënohen interesat e organizatave kriminale. Brezat e rinj të mafiozëve, praktikojnë ende ritet e vjetra të përkatësisë, por vetëm sepse ato janë funksionale në përcaktimin e përkatësisë dhe hierarkive të brendshme, për të forcuar ndjenjën e identitetit dhe për t’i dhënë një njohje nga jashtë, madje edhe në kontekste ekstra-rajonale por edhe ndërkombëtare.
Mafia e re po e projekton vëmendjen drejt zonave të tregut, dhe po e ndot ekonominë e ligjshme përmes vendosjes së monopolit të tyre në sektorë të tërë, nga kujdesi shëndetësor, tek ndërtimi dhe pasuritë e paluajtshme apo koncesionet e ndryshme në infrastrukturë.
Karakteristika e tyre e veçantë është transnacionaliteti, i përdorur si një strategji ekspansioniste që synon mbi të gjitha pastrimin dhe ri-përdorimin e kapitalit të paligjshëm, duke përdorur teknika gjithnjë e më shumë artificiale të fshehjes, kryesisht si rezultat i trafikut ndërkombëtar të drogës.
Brezat e rinj të anëtarëve të mafies, kanë zgjedhur rrugën e tyre:”më pak dhunë, dhe më shumë biznes”. Ky drejtim i ri nuk është kuptuar ende plotësisht, dhe hedhja dritë mbi këtë problem do të ishte shumë e rëndësishme, sidomos në luftën kundër mafieve të reja. /abcnews.al