O ju, qe nuk e kuptoni se, Zoti po ju provon ju, me pushtetin qe ju ka dhene ju, si dhe popullin qe ai jua ka lene ne bese per t’a qeverisur;
Dijeni se haku dhe mallkimi i atyre qe, vuajne mjerimin per shkakun tuaj, eshte gjeja me e sigurte qe, do ju zere se, nuk ka lutje qe del nga shpirti, dhe nuk degjohet prej Zotit.
Shpirtin ia keni plas ketij populli, ju o felliqesira, qe nuk ka as lot femije, te ja u preki shpirtin, zemren apo sedren, se populli per ju, duhet t’a kete per nder, qe ekziston vetem per t’u sherbyer ju, te rripet nga ju, dhe çnderohet nga ju.
Nuk do kete e larget dita kur ju, do perfundoni duke i kerkuar meshire, atyre qe ja u nxite jeten, por do te jeni te pashprese.
Tek mjerimi i asaj familjeje, tek lotet e atyre femijeve, tek lemshi qe m’u mblodh ne fyt nga perjetimi qe percolli ajo kronike e shkurter, une shoh pafytyresine e te gjithe politikes hale, qe ka pllakosur Shqiperine, shoh absurdin shqiptar, shoh fundin e ketij sistemi politik antishqiptar.
Shqiperia ka nevoje te hyje ne rruge te Zotit, te hyje ne rrugen e parimeve hyjnore morale, te dali sa me shpejt nga kurthi i politikes oligarkike, qe mbjell varferi për shumicen dhe luks per pakicen.
Sa me shpejt t’a kuptojme kete, aq me mire.
