Nga Romeo Kara
Nje nga asetet me kryesore te ketij vendi, i cili eshte frustruar deri ne mizori 30 vitet e fundit, eshte aseti njerezor.
Ne vitin 1991 Shqipëria u gjend ne kolaps ekonomik, por kishte nje shtrese te konsoliduar intelektuale, nje popullsi ne perberje te se ciles 70% ishin te rinj dhe nje baze te konsiderueshme te mjeteve te punes.
Pervecse politika dhe vetem politika, pa asnje dallim e majte apo e djathte, u çartizua ne drejtim te shkaterrimit te mjeteve te punes, ajo me veprime kriminale dhe antihumane ndikoi drejtpersedrejti ne zbrazjen e vendit, jo me vetem nga të rinjte, por tashme edhe nga mosha e dyte dhe e trete.
Ajo qe sot bie në sy eshte, trendi gjithmone e ne rritje i popullsise per te ikur, per te ikur nga syte kembet, boll qe t’i largohen ketij realiteti mizor ku fatet e vendit varen nga pazaret e politikes dhe ku politiken e luajne kriminelet, xhambazet, kurvat, funderrinat, mashtruesit dhe servilet.
Sot nuk po ikin vetem njerezit ne nevoje, por edhe ata pak njerez qe perbenin shtresen e mesme, shtrese e cila po te zmadhohej do te sillte patjeter stabilitetin ekonomiko-politiko-social te vendit.
Ikja e kesaj shtrese, e cila eshte me e pavarura në votime e qendrime politike, pasi nuk kushtezohet nga presioni i ndyre qe politika te ben me vendin e punes dhe buken e gojes, perben kembanen me serioze te alarmit se jemi vertet ne udhe pa krye.
Pervec kesaj shtrese po iken pa kthim cdo njeri i afte per pune dhe i certifikuar ne ndonje profesion dhe gjuhe te huaj, duke bere qe shume shpejt te bien kambanat per mungesen e krahut te punes.
Ajo qe i vuri derrmen e fundit ketij eksodi te vertete njerezish, ishte vrasja perfundimtare e shpreses nga politika, e cila tashme ka hedhur poshte cdo maske e demagogji duke dale me fytyren e vertete te grabitesit se pasurive te ketij vendi, nepermjet mashtrimit, dhunes, linçimit te fjales se lire dhe sidomos kapjes se shtetit dhe dhe te sistemit te drejtesise.
Sot e 30 vjet, pushtetarët kane vepruar si pronare të mirefillte te vendit dhe fateve te popullit, cka do te thote se: ky popull u trajtua dhe po trajtohet si nje turme e pavlere per te pasur mireqenie e dinjitet, si nje turme sklleverish te denje vetem per te heshtur e miratuar terheqjen prej kapistallit te vene nga kryehorrat e ketij vendi.
Askush nuk ka me shprese tek kjo politike qe hapur po shfaqet e pamotivuar tashme as per te luajtur rolin si e ndershme apo e denje.
Askush nuk ka me shprese ne kete vend ku siguria juridike eshte zero, ku siguria per jeten eshte zero, ku siguria per pronen eshte zero, ku siguria per fjalen e lire eshte zero, ku siguria per zbatimin e ligjeve eshte zero, ku siguria per investime eshte zero, ku siguria per pasjen e nje procesi të drejte gjyqesor eshte zero dhe ku siguria per te ardhmen eshte me poshte se zero.
Ky realitet eshte fytyra e vertete e ndrikujve Sali, Fatos, Ilir, Edi etj, qe kontribuan poshtersisht në rrenimin me te madh te ketij vendi.