Dorëheqja e papritur e kryeministrit Fatos Nano ka thyer ngërçin politik që kishte bllokuar Shqipërinë dy javët e fundit pas grushtit të shtetit të opozitës më 14 shtator 1998. Pas arrestimit të gjashtë deputetëve opozitarë dhe vrasjes së Azem Hajdarit, një valë dhune dhe protestash publike në kryeqytet e futën vendin përsëri në kaosin civil.
Vrasja e liderit opozitar Azem Hajdari, i cili drejtoi protestat studentore të 1990/1991 kundër qeverisë komuniste të Ramiz Alisë zemëroi jo vetëm mbështetësit e Partisë Demokratike, por dhe shumë qytetarë të veriut nga krahina e Tropojës, nga ishte vetë Hajdari. Zhvillimet e fundit në Shqipëri janë kulmi i një viti polarizimi politik dhe i fushatës së Partisë Demokratike për dëmtimin e qeverisë dhe bllokimin e lëvizjeve për miratimin e kushtetutës së re.
Dhe vërtet që prej ardhjes në fuqi të qeverisë së Fatos Nanos një vit më parë, Partia Demokratike e ka mbajtur peng qeverinë. Përveç organizimit të protestave publike, Partia Demokratike ka bllokuar çdo institucion parlamentar, duke pretenduar se qeveria është e paligjshme dhe e ardhur nga zgjedhje të paligjshme të marra nga mafia e bandave komuniste. Pavarësisht thirrjeve nga kryeministri Nano dhe komuniteti ndërkombëtar që Partia Demokratike të ndihmojë në rikonstruksionin e vendit, në vend nuk ka pasur një opozitë funksionale. Largimi i kryeministrit u njoftua në televizion mbrëmjen e 28 shtatorit dhe erdhi si një surprizë për të gjithë observuesit.
Opozita kishte bërë thirrje për largimin e Nanos që prej ardhjes së qeverisë së tij socialiste në gusht 1997, por deri në mëngjesin e 28 shtatorit Fatos Nano nuk kishte dhënë asnjë sinjal për dorëheqje. Prandaj dorëheqja mund të interpretohet si një shenjë dëshpërimi nga Nano për dështimin në marrjen e mbështetjes së Partisë së tij Socialiste dhe nga koalicioni për një rotacion të mundshëm të qeverisë.
Njoftimi u ndoq nga dorëheqja e ministrit të Brendshëm Perikli Teta, i cili u largua në formë proteste ndaj korrupsionit të anëtarëve të udhëheqjes së Partisë Socialiste dhe të partnerëve të koalicionit Aleanca Demokratike.
Kryeministri i ri 31 vjeçar Pandeli Majko, me gjithë mungesën e eksperiencës konsiderohet si një figurë e papërlyer dhe rrjedhimisht më e pranueshme nga popullata e lodhur me politikanët e vjetër me mentalitet komunist.
Majko ka luajtur një rol të rëndësishëm në protestat studentore që rrëzuan qeverinë komuniste në 1991 dhe përfaqëson gjeneratën e re të politikanëve që supozohet të sjellin një qasje të re në jetën politike të vendit.
Pasojat e largimit të Nanos
Dorëheqja e Nanos sigurisht që ka reduktuar frymën e revoltës së opozitës , e cila bënte thirrje përditë për dorëheqjen e tij, por kjo konsiderohej nga shumica si një lojë pushteti mes Nanos e Berishës. Siç parashikohej, me mosnjohjen e qeverisë nga PD dhe opozita, ata kërkojnë qeveri teknike deri në mbajtjen e zgjedhjeve.
Prandaj mundësia e rikthimit të trazirave të dhunshme mbetet e lartë. Shpresohet që zbutja e armiqësisë personale mes Berishës e Nanos të nxisë një klimë më tolerante politike dhe që shqiptarët të heqin dorë nga besnikëria ndaj partive për të mbështetur institucionet publike./ Crisis grup