Nga Mero Baze
Tani paketës së kushteve të Lulzim Bashës, të cilës nuk i ka mbetur më asnjë arsye për t’u përfillur, i janë shtuar dhe kushtet e Ilir Metës. Ndërkohë që Lulzim Basha humbi gjithçka, me shpresë se do fitonte gjithçka duke kushtëzuar uljen në bisedime me kushte me Edi Ramën, Ilir Meta ka filluar e përsërit me njerëz të rastësishëm që takon, paketën e zgjidhjes së krizës prej tij.
Ja ka thënë këtë presidentit të Maqedonisë, i cili kushedi sa është lodhur të kuptojë përse bëhet fjalë, ua ka thënë ca hebrenjve të SHBA, që këtu vetëm për politikë nuk vijnë, dhe ndoshta ja ka përsëritur dhe njerëzve që i kanë dalë para rrugëve të Bosnjës.
Në fakt, kriza në Shqipëri ka shmangur elementin më të rëndësishëm të saj, krizën institucionale. Zhvillimi i zgjedhjeve më 30 qershor, vendimi i Kolegjit Zgjedhor që zhbën dekretet dhe ç’dekretet e presidentit, aftësia e qeverisë për të kontrolluar situatën, dhe përfundimi i zgjedhjeve, i kanë dhënë fund kaosit institucional.
Shqipëria ka çmontuar disa elementë të rëndësishëm të krizës, që kishin të bënin me mbajtjen e zgjedhjeve dhe vendimarrjen për legjitimitetin e tyre.
Ajo që mbetet për t’u zgjidhur, është rifutja e Partisë Demokratike në sistemin tonë politik, nëse ka ndërmend të futet. Rikthimi i PD në sistem, natyrisht që do të ketë kosto të mëdha politike për të, për Bashën, por dhe për qeverinë.
Partia Demokratike është tani një parti që u ka hequr të drejtën demokratëve shqiptarë të përfaqësohen në pushtet, në Parlament, në Bashki, në Këshilla Bashkiake dhe çdo vend tjetër, përveç “Avokatit të Popullit”.
Për t’u rikthyer PD në sistem, natyrisht që duhen bisedime, duhet konsensus, por dhe një vullnet politik për të marrë përgjegjësinë e asaj që ka bërë lidershipi i PD.
Propozimet e Ilir Metës, të cilat përsëriten rrugëve sikur nuk ka ndodhur asgjë, janë më të këqija se kushtet e Lulzim Bashës, pasi ato në vend që të pastrojnë fazën e fundit të krizës, që tashmë është vetëm politike, synojnë të rikthejnë krizën institucionale, kërkojnë të delegjitimojnë zgjedhjet dhe ta kalojnë çelësin e destabilitetit në duar të Ilir Metës, i cili e çoi Shqipërinë drejt vëllavrasjes më 30 qershor, me lehtësinë me të cilën premtoi se do të çonte atë qenin boshnjak tek macja e tij me emër rus në Tiranë.
Tashmë kur kriza institucionale është zhdukur, kur shteti funksionon dhe kur pritet të ngrihet Gjykata Kushtetuese, për të mos pasur më përpjekje destabilizuese në mungesë të saj, presidenti kërkon ta rikthejë krizën në pikën zero, duke anulluar zgjedhjet dhe duke shpallur zgjedhje të reja presidenciale, të cilat nuk na i parashikon as Kushtetuta, pasi presidentin këtu e zgjedh Parlamenti.
Pra, nëse deri më sot kaluam një krizë të fortë institucionale për shkak të kushtëzimeve për dialog që kishte Lulzim Basha, tani kemi një përpjekje për të rikthyer krizën institucionale, për shkak të kushtëzimeve që vendos Ilir Meta.
Nuk di sa të rakorduar janë Meta e Berisha në këto qëndrime, por ata duhet të kuptojnë se nuk ja dolën dot të fusin shqiptarët në vëllavrasje, në kulmin e krizës, dhe as që kanë shanse të rikthejnë krizën në kulmin e vapës.
Koha për të biseduar për rikthimin e PD në sistemin politik legjitim që kemi kalon çdo ditë, dhe sa më shumë Basha të mendohet, aq më vonë do të jetë për PD.
Ngrefosjet e tij se do përgjakë bashkitë që ka pasur PD, duke mos i dorëzuar ato, kam frikë se nuk ja përfillin as vetë ish- kryebashkiakët e tij, të cilët, nuk kanë ndërmend të bëhen viktima të luftës për karrigen e Bashës, duke bërë sikur luftojnë për karrigen e tyre.
Në këtë pikë, Basha po sillet njësoj si Ilir Meta, që shpreson se është ende president, bile president që ka dhe kushtet e tij për t’u ulur në bisedime. Pa llogaritur që nuk e ka ftuar askush, as për të biseduar, dhe as për të ndërmjetësuar.