Asgjë e veçantë! Do jetë një ditë e zakonshme për njerëzit normalë të këtij vendi. Kur gradualisht zërat e zhurmshëm të yshtur nga politika e ditës do fashiten dhe do rivendoset qetësia. Relaksi para një vere të gjatë e të mbingarkuar. Nuk po them se do jetë kohë e lumtur, por do na shërbejë për të reflektuar. Për atë që ndodhi dhe pritet të ndodhë. Por për ta kuptuar më mirë le të bëjmë një analizë, një retrospektivë. Berisha iku… në Forumin e Cras Montanës në Gjenevë dhe Lul’ Basha të jeni të bindur se ka filluar të marrë frymë më lirisht. Duke shpresuar që një ditë të jetë jo vetëm lideri de-jure, por edhe de-facto i PD-së.
Pavarësisht se ruan të njëjtin regjistër për të mos humbur “nderin” dhe legjitimitetin para antarësisë dhe militantëve, për gjithë këtë aksion opozitar të shkuar dëm. Do ishte shumë e rëndë dhe e përsëritur pas “Çadrës së lirisë”. Ai nuk ka këllqe të dalë kundër amerikanëve, të djegë karrierën e tij politike. Gjithsesi ka një elektorat (aq sa e ka) nostalgjik dhe do gjendet mekanizmi në të ardhmen për ta vënë në punë. LSI-ja shihet qartë se del nga loja dhe ka mbetur e vetme në hallin e saj. Dekreti i dytë i presidentit Meta, ishte më tepër në dëshpërim, se sa në mbrojtje të kushtetueshmërisë. Për të ndrequr gabimin e anulimit të dekretit të parë, për të shpëtuar çfarë mund të shpëtohet. Qëndrimi i tij dhe letra për zotin Rama “për reflektim”, duke sjellë në mendje kohët e vjetra, edhe si “dhjetoristë”, ka tone lutëse dhe rivendosjen e një pakti mirëkuptimi, xhentëllmenësh. Kjo emergjencë në kushtet kur “loja” po shkon drejt fundit dhe në një përballje rraskapitëse, përballë faktorit ndërkombëtar dhe ekskluzivisht amerikanëve. Të cilët nuk po e lënë “të marrë frymë”, të rehabilitohet. Në kushtet kur ka mbetur pothuaj zbuluar në një fushë shahu politik të stërmadhe, atij i duhet më shumë se kurrë mandati presidencial, imuniteti që mbart ky post, për të qenë i pacënueshëm nga organet e reja të drejtësisë.
Por që është jashtë fuqive të tij për ta ruajtur si benefit, dhe jo më për të “ringritur republikën!”… Deri tani ai e hodhi vallen dyshe me Berishën dhe i duhet ta mbyllë i vetëm. Berisha ja hipi “trenit” për në Gjenevë, në “shejtninë” e tij pleqërore, duke dhënë sinjalin se tërhiqet nga revanshi dhe secili është i lutur të veprojë si t’ia marrë mendja. Anija po mbytet dhe nuk është më koha për solidaritet fals. Zgjedhjet do zhvillohen në 30 qershor dhe dekreti i dytë i Metës do t’i shërbej si erashkë në zhegun përvëlues të verës atij vetë, dhe disa protagonistëve politikë opozitarë të një tranzicioni në mbyllje. Ujërat e trazuara për gati tre dekada do fillojnë të kthjellohen dalëngadalë. Garancia janë organet e reja të drejtësisë, që u iniciuan dhe monitorohen nga amerikanët. Politika është gjeostrategji dhe jo dashuri e pastër dhe synon të bëj të pamundurën të mundur. Liderët e rrejshëm me gjakftohtësi sadiste gjithmonë i shpien njerëzit në kundrarrymë si “mish për top”, dhe pastaj mëtojnë t’ia dalin pa lagur. 1 korriku do jetë një ditë e zakonshme për njerëzit e zakonshëm të këtij vendi, jo për politikanët problematikë që po ndiejnë tokën t’u dridhet nën këmbë. /Nga Luan KURTI