E thërrisnin “njeri i pyllit” dhe vuante nga hypertrichosis (qime të dendura). U martua me Katerinën e bukur dhe patën 7 fëmijë! Shumë nga përrallat që na tregonin kur ishim të vegjël u bazuan në histori të vërteta. Një nga këto, ndoshta edhe më e veçantë, ishte “E bukura dhe Bisha”.
Shkrimtarja, Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve, përshkruan historinë e vërtetë të dashurisë së Petrus Gonsalvus (ose Pedro Gonzalez) me Catherine. Gonsalvus, i lindur në Tenerife në 1537, u bë i njohur si “Njeriu i Pyllit”.
Vuante nga hypertrichosis dhe për shkak të kësaj sëmundjeje, fytyra dhe trupi i tij ishin të mbuluara nga qimet. Në 1547, mbreti Henri II i Francës, kërkoi ta shihte nga afër dhe kështu u paraqit në oborrin mbretëror.
Henry II dalloi fisnikërinë dhe mirësinë e Gonsalvus dhe donte ta ndihmonte. Mbreti nuk e dinte nëse një njeri në formën e Petrus ishte në gjendje të përmirësonte pamjen, sepse dhe ai vetë nuk mund të dallonte nëse ishte njeri apo kafshë. Kështu gruaja e mbretit Henri, Katerina e Medikëve, mori përsipër t’i gjente një bashkëshorte për të zbuluar dhe ndjekur natyrën e tij.
Madje mendonte se sa më e bukur të ishte gruaja që do martohej me të, aq më mirë do ishte. Zgjedhja e saj e parë ishte vajza e një nëpunësi gjyqësor. Catherine e bukur dukej ideale për mbretëreshën.
Megjithatë, nuk mund të shpërfillte mundësinë e mohimit për shkak të gjendjes dhe paraqitjes së keqe të Gonsalvus. Marrëdhënia që u zhvillua midis çiftit nga momenti i parë çuditi të gjithë. Catherine, u mësua menjëherë me pamjen e burrit të saj dhe e kuptoi shumë shpejt se Petrus ishte njeri dhe jo kafshë. Patën 7 fëmijë, katër prej të cilëve vuajtën nga hypertrichosis.
Fëmijët e “sëmurë” iu dhanë familjeve aristokrate, gjë që dëshpëroi çiftin, por kurrë nuk arritën të reagojnë. Të dy u vendosën në Itali. Në vitin 1618 Gonsalvus vdiq dhe Catherine mbeti vetëm. U largua nga jeta në vitin 1623 duke lënë shumë pyetje pa përgjigje për njerëzit, që shihte që ky çift në dukje i pa shkueshëm jetoi i lumtur për shumë vite. Historia e tyre pushoi së përhapuri dhe gjeneratat e ardhshme nuk e dinin ekzistencën e tyre.
Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve, shkrimtare e shekullit të 18-të, përshkroi historinë dhe i mbajti të gjallë në përjetësi. “E Bukura dhe Bisha” është një version i librit të Villeneuve “La Belle et la Bette” dhe është përralla më e përhapur që përshkruan gjetjen e mirësisë dhe fisnikërisë brenda një njeriu.