Të gjithë e kemi dëgjuar ashprehjen: Ajo që është e destinuar për ty, do të gjejë një mënyrë për të ardhur tek ti
Ka shumë ide për këtë.
Ka nga ata që buzëqeshin me mendimin se mund të ketë një lloj paracaktimi dhe ka nga ata që ndoshta, duke e përjetuar atë, mendojnë se ka një model që i shpëton, në shikim të parë, të kuptuarit.
Një teori që e pranon këtë mendim, fillon nga larg, ose më saktë nga nocioni i shpirtit, pak më kompleks se ai të cilit zakonisht ne i japim kuptim.
Në fakt, na tregon një burim të vetëm nga i cili ndahen shtigjet, duke krijuar përvoja të ndryshme, por duke mbetur bashkuar, si fillim dhe fund.
Me shtytjen drejt një takimi, ndoshta pas shumë e shumë viteve, dhe me rrugët diametralisht të kundërta.
Që të realizohet takimi duhet që shpesh të kalojmë disa faza, shumë prej tyre aspak të thjeshta, për të mos thënë të rrezikshme.
Nuk është, siç duam të besojmë, një shëtitje në breg të detit, por një lloj ribashkimi, i cili ndodh pas një sërë testesh dhe zgjedhjesh që duhen bërë.
Sipas një skeme të caktuar, në fazën e parë, ajo që mbizotëron është një lloj dashurie romantike, një ndjenjë afiniteti që gjithashtu çon në ftesën për të ndryshuar disa aspekte të jetës dhe udhëtimit tonë.
Faza e dytë është ajo që ofron një ndjenjë të njohjes së një personi për një kohë të gjatë, sikur të kishte përfunduar tashmë një copë rrugë së bashku.
Momente në të cilat vërehen disa detaje sikur të ishin jetuar tashmë, vende që nuk duken aspak të paeksploruara, por sikur po rikthehemi tek to.
Në këtë pikë, në varësi të rrethanave, por më tepër prej zgjedhjeve që bëhen në bazë të fazës së vetëdijes, mund të arrini në përmbushjen e marrëdhënies, me një rënie të vërtetë në dashuri ose, anasjelltas, duke kaluar nëpër një ndarje të mëtejshme
Do të thotë, nëse përjeton këtë fazë të dytë, ajo kohë ende nuk ishte e duhura për të përfunduar ribashkimin.
Por do të ndodhë përsëri, me faza të tjera dhe në kohë të ndryshme që shoku ynë shpirtëror do të kthehet në rrugën tonë.