Kuvendi i PD megjithatë nuk është i dështuar. I përgatitur fshehtas dhe keq, sa për të konfirmuar një listë të Bashës dhe për të pastruar llogaritë me kundërshtarët e tij mbetur nëpër këmbë, ai në fakt nxorri në shesh problemin më të rëndë që ka partia më e madhe e opozitës, pas pesë vitesh e gjysëm në opozitë.
Zakonisht, kur një parti përgatitet të vijë në pushtet, gara është se kush do t’i afrohet asaj, kush janë emrat e rinj që japin shpresë, kush janë ata që bëjnë diferencën me qeverinë, dhe mbi të gjitha, çfarë fryme ngjall në shoqëri, ardhja e saj e mundshme në pushtet.
Lulzim Basha nuk është se nuk ishte përpjekur. Duket që nuk kishte lënë njeri pa thirrur ta kishte në krah, dhe një pjesë e kishte futur dhe me zor në lista.
Por ajo që ndodhi në Kuvend, ishte shumë e rëndë. Për herë të parë në historinë e këtij vendi, një partie i ikin mbi 10 anëtarë të propozuar për Këshillin Kombëtar, duke refuzuar të jenë të zgjedhurit e saj. Akoma më keq, dhe një përfaqësues që ishte prurje e re në PD, një pedagog që dy ditë më parë e kisha parë t’u fliste studentëve protestues, u ndërpre duke i hequr dhe zërin, ndërsa po kritikonte apatinë e PD. Dhe kjo ishte e vetmja gjë efiçente e kunatit në Kuvend.
Këto ngjarje në fakt janë ndoshta të vetmet ngjarje pozitive që i ndodhën PD-së në këtë Kuvend, pasi provuan se anëtarësia e PD është më e qartë se Lulzim Basha, dhe e di se çfarë i duhet PD-së.
Kur PD përgatitej për pushtet në vitin 2005, lista e atyre që shtyheshin të futeshin tek lista e KOP, pjesë e të cilit ishte dhe Lulzim Basha, ishte e madhe. E madhe dhe e pakundërshtueshme ishte dhe lista e të rikthyerve, që kishin qenë të gjithë armiq realë të Berishës. Por mbi të gjitha, më e madhe ishte pritshmëria e tyre se PD mund të fitonte. Ata së paku e besonin.
Kjo që ndodhi sot në Kuvendin e PD ishte krejt e kundërta. Çdokush nga emrat me një farë integriteti që propozoi Basha, refuzuan të jenë anëtarë të Këshillit Kombëtar. Dukej që ai dhe propozimet i kishte bërë si skuth, pa i pyetur, me shpresë se do t’i përdorte si fasadë.
Por dhe më keq akoma, në Kuvend u forcua fryma përçarëse ndaj kritikëve, duke i futur në gojë të Gridës, që gjithë krahasimet i ka me krevate të tradhtuara.
Pra ajo shije që lë sot Kuvendi i PD, është reale, e vërtetë dhe e dobishme, është shija e një partie që nuk ka shpresë me Lulzim Bashën. Ai është një lider që njerëzit i largohen si djallit, duke mos dëgjuar as thirrjen e aleates së tij Kryemadhi, që kërkoi dje që të gjithë njerëzit të riktheheshin në PD. Në fakt, ikën dhe ata pak që kishin mbetur.
Nëse PD e vërtetë duhet ta lexojë dejt Kuvendin e sotëm, sado i orkestruar që ishte, duhet të kuptojë se problemin që ka lidershipi i Lulzim Bashës, është se ai nuk bashkon dot askënd rreth vetes, pasi nuk i besojnë. Më tej duket qartë se askush nuk shpreson që PD vjen në pushtet me të, dhe për këtë arsye refuzojnë dhe ofertat e tij.
Nëse PD do të ishte në prag pushteti, sherri sot në Kuvend nuk do ishte se kush do ikte i pari, por kush do futej i pari në listë. Ndodhi e kundërta, pikërisht se të gjithë e quajnë kohë të humbur shkuarjen pas tij. Dhe nuk është se i kanë ikur njerëz që i ka gjetur aty prej Berishës. I kanë ikur ata që mori vetë më 2013, ata që i gënjeu se do bënin politikë të re, profesionistë të rinj që panë se ishin keqpërdorur në një proces që nuk prodhoi vlera politike për ta.
Ky është një rekord historik, që e ka vetëm Basha, pasi dhe në parti të vogla, si ajo e Artur Roshit, Nard Ndokës, apo e Dashamir Shehit, nuk kemi dëgjuar që në Kuvend, të ketë më shumë lajme për ikje vullnetare figurash, se sa lajme për futje figurash të reja.
Lulzim Bashës i ka ndodhur kjo sot, se ai e ka plakur PD-në para kohe, e ka bërë një vend të bezdisshëm për të bërë politikë. Dhe mbi të gjitha, një vend të pasigurtë për karrierë politike. Siç di ta bëjë ai.