Nga Fatjon Baze
Pas një eksperience disa vjeçare si reporter i sportit, tashmë edhe fjalët i kam të veshtira për t’i shprehur kur shoh se si nga ndeshja në ndeshje degradon kombetarja shqiptare.
Shpesh herë jam treguar i ashpër me Federatën Shqiptare të Futbollit dhe me të gjithe ata që hartojnë politikat e futbollit në vendin tonë i cili ka prekur fundin.
Unë para se të jem gazetar, natyrisht që jam tifoz i kombëtares dhe perpos syrit të pavarur nuk mund t’i shpetoj syrit të shqiptarit që e ndjen në çdo pore dhe i krijohen pupriza mbi lëkure.
Që kombetarja nuk ështe në gjendje të mirë kjo nuk përbën më asnjë lajm, por lajm përben fakti që reflektimi ndaj humbjes po bëhet gjithnjë e më i rradhë.
Disa pyetje gjithsecili ja bën vetes: A bëhen analiza për ndeshjet?
A nxirren mësime për humbjet?
Kush i mban përgjegjësitë?
Çfarë masash janë marrë që mos përsëriten të njëjtat gabime.
Duam, futboll? Hajde ta bëjme… por jo kështu, ku tifozët skocez futën nën “fustan” Kristian Panuçin dhe Armando Dukën, arkitektin kryesor të gërmadhës futbollistike në vend.
Që Kristian Panuçi po mëson rolin e trajnerit tek kombëtarja shqiptare nuk është më ndonjë diçka e re. Njeriu që u soll me një promovim të madh nga ana e presidentit të Federatës Shqiptare të Futbollit, Armando Duka, po del skarco dhe mesa duket të vetmit që po argëton me këto rezultate janë njerzit që i kanë besuar këtë pozicion për të mësuar rolin e trajnerit.
Shqipëria e mbylli në mënyrë të turpshme edicionin e parë të Ligës së Kombeve dhe përgjegjësi kryesor është trajneri Panuçi dhe ata që i kanë besuar këtë pozicion– i cili pasi shfarrosi ekipin historik që bëri të mundur kualifikimin për në Kampionatin Europin – mori përsipër të ndërtoi një skuadër sipas ideve të tij, por që është për turp!
E vemtja gjë që mund ta mbajë ende trajnerin Panuçi në krye të stolit të Kombëtares është arritja e një pazari me Armando Dukën – gjë që nuk mund të na duket si çudi pasi ai njihet për të tilla gjëra.
Kristian Panuçi ështe kthyer në një personazh që sa herë skuadra e tij humbet mundohet që ta anashkalojë diçka të tillë duke dhuruar një “spektakël” të ndyrë në konferencat për shtyp.
E kemi parë se si sillet me gazetarët; se si mundohet të justifikohet duke përdorur fjalë të ulta; apo duke sulmuar këdo që e vë në pozita të vështira – vetëm e vetëm që të heq vemendjen nga rezultatet negative që ai ka arritur në krye të kombëtares shqiptare – si dhe skemave pa asnjëlloj ideje që ai aplikon.
Por, pavarsisht komunikimit skandaloz dhe taktikës manipulative që përdor për të hequr vemendjen – ai është një nga trajner që është poshtëruar në fushë, aty ku ai duhet të tregojë forcën e tij.
Aty ai ka treguar fytyrën reale të një trajneri që nuk di të bëjë asgjë – por vetëm të zhys skuadrën nën një lojë kaotike.
Dhe për këtë ai nuk mertion më asgjë nga ne– përveçse thirrjeve të tifozave në fund të ndeshjes!