Ilir Meta ka shkelur në mëntrë flagrante Kushtetutën, me vendimin për të mos dekretuar Sandër Lleshin, si ministër të Brendshëm.
Një akt të tillë nuk guxoi ta bënte as Bujar Nishani, që në Presidencë ishte si një militant i flaktë i PD-së.
Në rastin e Fatmir Xhafajt, edhe pse Nishani u shpreh qartë se nuk donte ta dekretonte si ministër, ai nuk e shmangte dot këtë gjë, pasi Kushtetuta nuk e lejonte që të mos e dekretonte.
Çfarë deklaronte Bujar Nishani më 19 mars 2017:
“Kandidatura e ministrit të Brendshëm është e papërshtatshme por Kushtetuta nuk ia jep të drejtën presidentit të Republikës për të refuzuar një kandidaturë për minister, pasi i vetmi kusht që përcakton Kushtetuta per presidentin është te shohe plotësimin e kritereve për të qenë deputet.
Në rast se Kushtetuta do ia njihte të drejtën për të refuzuar, unë do e refuzoja kandidaturën e ministrit të Brendshëm, por në kushtet kur Kushtetuta nuk ia jep kete te drejte, besoj dhe shpresoj që ai institucion te cilit ia njeh Kushtetuta kete te drejte, qe është Parlamenti, do gjykojë dhe vlerësojë të gjitha rrethanat, situatën politike dhe specifikën që ka jeta shoqërore e politike që janë zgjedhjet e ardhshme politike”, tha presidenti Bujar Nishani.
Ilir Meta, në të njëjtën situatë si ajo e Nishanit, që nuk donte ta dekretonte Xhafajn, por nuk mund të vepronte dot ndryshe, pasi nuk e lejonte Kushtetuta, veproi me “bindje” të vet për Sandër Lleshin, duke shkelur kështu “bindjet” e Kushtetutës.
Dhe kur e shkel presidenti Kushtetutën në mënyrë të tillë flagrante, atëhere çfarë mund të presësh nga të tjerët!