E pamë se çfarë bëri e njëjta opozitë, kur qe puna për të kryqëzuar shpatat me qeverinë në parlament, kur u diskutua dekreti presidencial për Teatrin. Në vend që të rreshtonte nga e para arsyet e veta se përse Teatri nuk duhej të shembej, vajti e u fsheh në Vlorë, në momentin më delikat, kur duhet të ishte në foltoren e Kuvendit.
Skënder Minxhozi
Prokuroria ndodhet sot në provën e rradhës, për të treguar se nuk sugjestionohet nga “kartvizita” e të akuzuarve të kësaj ngjarje. Siç ka ndodhur rëndom këto 28 vjet, është veprimi ose mosveprimi i drejtësisë, që do të përcaktojë nëse ngjarja në fjalë do të zgjidhet mbi bazën e ligjit, apo do të vazhdojë të shpërdorohet duke krijuar zhurmë politike. Shqiptarët presin që ajo që e sheh veten si drejtësia e re, të fillojë të tregojë me vepra se është e tillë, e jo një apendiks i pushtetit të rradhës.
Në anën tjetër, ngjyrimi politik që ka marrë kjo histori, është një aspekt historikisht i shëmtuar i etikës së munguar, mbi të cilën e bazon aktivitetin e saj e gjithë klasa politike. Kanë mjaftuar vetëm vetëm pak orë pas daljes së lajmit, që Tirana politike të ndizet nga deklarata të skajshme për rrëzim me dhunë, tërheqje zvarrë etjetj. Është një mekanizëm i çuditshëm fiziologjik brenda trurit të çdo politikani shqiptar, që e shtyn të flasë para kohe e të hidhet në sulm, para se të jetë e qartë fabula, aktorët dhe shkaqet e një ndodhie. Politikanët-pitbull janë përjetësisht në modë në Tiranë.
Opozita po përpiqet ta shndërrojë dhimbjen private të Xhiselës, në favor të saj. Përrallë e parë dhe e dëgjuar edhe më parë. Po e bën, fatkeqësisht, pa asnjë elegancë dhe vetëpërmbajtje, siç ka ndodhur jo rrallë edhe më kundërshtarët e saj kur ishin në pozita të përmbysura. Lulzim Basha, Monika Kryemadhi e eksponentë të tjerë të opozitës po bëjnë këto orë thirrje për të zbatuar të gjitha skenaret e mundshme të largimit të Ramës nga pushteti. Megjithëse nuk kanë qenë të aftë deri tani të aplikojnë as gjysmën e njërit prej këtyre skenareve!
Kur dëgjon fraza të tipit “Ramën e rrëzojmë për shtatë ditë” nga goja e liderit demokrat, kupton de facto se ke përballë një politikan që nuk ka pikën e idesë, për ta rrëzuar Edi Ramën jo më për shtatë ditë, por ndoshta-ndoshta as pas dy mandatesh katërvjeçare. Lulzim Basha vijon të mbetet lideri politik i improvizuar, që kapet pas çdo historie që gjen në faqet e kronikës së zezë, por që kur është puna për të trashur zërin e treguar muskujt, shkon e fshihet. Lulzim Basha shquhet si një politikan që e luan bllofin pa ju dridhur qerpiku. Madje edhe në rastet kur kjo mendohet si e vështirë ose e parealizueshme. Dhe bllofi, dihet, ka përherë brenda riskun e dështimit.
Po e shohim sesi opozita ka kapur podiumin dhe gdhihet e ngryset në deklarata kilometrike për Xhisela Malokun. E sforcuar dhe vështirësisht e besueshme, por do të ishte gjysma e te keqes sikur përpos kësaj zhurme, të kishte bërë edhe pjesën tjetër të detyrës së saj. Atë të mbrojtjes së interesave të qytetarëve që e kanë votuar.
E pamë se çfarë bëri e njëjta opozitë, kur qe puna për të kryqëzuar shpatat me qeverinë në parlament, kur u diskutua dekreti presidencial për Teatrin. Në vend që të rreshtonte nga e para arsyet e veta se përse Teatri nuk duhej të shembej, vajti e u fsheh në Vlorë, në momentin më delikat, kur duhet të ishte në foltoren e Kuvendit.
Ja pra, kjo është opozita shëtitëse, që i ikën misionit të saj, pikërisht atëhere kur duhet të jetë në krye të frontit antiqeveritar. Nuk duhet të habitet Basha e të tjerët, kur dëgjojnë t’i rrethojë kaq shumë skepticizëm, shpoti dhe akuza. Nga të vetët, më shumë se nga kundërshtarët. Sepse një gjë është të thuash që nuk bëj marrëveshje me Ramën, e tjetër gjë t’i qëndrosh realisht përballë pushtetit të tij. Duke u marrë skajshëm dhe me tepri me Xhiselën e gjorë, Basha dhe opozita thjesht po instrumentalizojnë një dramë personale që duhet zbardhur e hetuar urgjentisht. Për të tjerat, merrini me qetësi se janë vetëm lojra politike.