Ai qëndroi për gjashtë javë pa fytyrë: Një njeri i cili kishte bërë transplant të fytyrës shumë vite më parë kishte shkuar përsëri në sallën e operacionit për të ndryshuar për të marrë pamjen që kishte pasur pasi trupi i tij e refuzoi transplantin e parë.
Ky është rasti i parë që nga viti 2005, kur filluan këto procedura të giximshme kirurgjikale.
Kirurgjia kompleks u bë në spitalin Georges Pompidou, në Paris, nga një ekip i kryesuar nga Profesor Laurent Lantieri. Filloi “të hënën, 15 janar në fillim të pasdites dhe përfundoi martën në 16 janar, herët në mëngjes,” tha në një deklaratë Biomedical spitali i ndihmës publike në Parisit (AP-HP).
Pacienti ishte nënshtruar një transplantimi disa vite më parë. Ai u bashkua me listën e pritjes më 27 tetor, duke pritur që të gjendet një shartim i ri. Por më 30 nëntor, mjekët zbuluan se refuzimi i pranimit të ndërhyrjes së parë kishte arritur deri në atë masë saqë ishte e domosdoshme të hiqej plotësisht operacioni. Pas “humbjes” së fytyrës së tij, ai u shtrua në spital për një muaj e gjysmë, në njësinë e kujdesit intensiv.
Për herë të parë, ky operacion “, tregon se në këto transplantin (duar dhe fytyrë), në rastin e refuzimit kronike është e mundur një transplant i dytë”,theksohet në njoftimin e AP-HP.
I parë (i pjesshëm) transplantin i fytyrës në botë është bërë në vitin 2005 nga grupi i profesorit francez Bernard Devosel. Ajo ishte një grua 38-vjeçare, Izabell Dinoar, e cila vdiq në vitin 2016 nga kanceri. Dy transplantet e para të fytyrës u bënë në vitin 2010 nga një ekip mjekësh spanjollë dhe profesor Lantiere.
Që nga viti 2005, ka pasur më pak se 40 transplanta në mbarë botën.
“Mundësia e refuzimit, e cila është e vërtetë për të gjitha transplantet, është një rrezik i madhe” kur bëhet fjalë për fytyrën dhe duart, shpjegoi profesor Olivier Bastian. Nëse nuk kontrollohet nga mjekimi, fenomen i refuzimit kronik mund të çojë në shkatërrimin e organit të transplantuar.
Burimi: RES-MPA-AFP