Ka një përpjekje për t’u tallur me vrasjet e 21 janarit, sidomos me ritin e përkujtimit të tyre. Vrasësit kanë filluar të kenë një ndjenjë krenarie për atë akt, duke u thënë të vrarëve, sikur: “Ja ku kaluan 14 vjet, dhe e drejta vazhdon të jetë me ne.”
Po ta shohësh edhe sot në portalet e Sali Berishës apo rrjetet sociale të ushtarëve të tij, ekziston një përpjekje për të ironizuar ata që përkujtojnë 21 janarin, si “hipokritë” apo si njerëz që “nuk i mbajtën premtimet.”
Vetë Sali Berisha madje paska thënë se qysh atë natë ka kërkuar hetim ndërkombëtar për ngjarjen – një nga ato gënjeshtrat e tij të zakonshme, që përpiqen të zënë vend tek njerëzit që nuk janë shumë të interesuar për çfarë ka ndodhur.
LEXO EDHE:
21 janari/ Meçe në ‘Repolitix’: Krim shtetëror, Berisha dhe Basha vranë qytetarët! Strasburgu i ‘certifikoi’ si kriminelë
E gjithë kjo vjen nga fakti se 21 Janari është një krim i lidhur me mentalitetin politik, më shumë se një krim i ndodhur nga dalja e situatës jashtë kontrollit. Më 21 janar, Sali Berisha urdhëroi vrasjet kur protesta mbaroi, kur protestuesit po shpërndaheshin, dhe kur ai ndihej i poshtëruar prej tyre. Duhet shumë kohë të hidhet dritë mbi atë çast kur ai u ka thënë trupave të Gardës, në tërbim e sipër, “vritini”. Por e sigurt është se, në momente të tilla, një politikan zbulon atë që mban të fshehur brenda vetes.
Të gjitha arsyetimet që ai përpiqet të japë për këto 14 vite – pse vrau – janë vulgare, të tipit “ata kaluan vijën e sigurisë”, “ata thyen rregulloren e bunkerëve,” e broçkulla të tjera.
Nëse qeveria e sotme, ajo e Edi Ramës prej vitit 2013, do të zbatonte argumentet e Berishës për vrasje të protestuesve që sulmojnë ndërtesa qeveritare apo u vënë flakën atyre, do të duhej të ishin vrarë çdo muaj nga 3-4 demokratë, të cilët i vënë flakën godinave, thyejnë dyer dhe xhama të ndërtesave qeveritare dhe depërtojnë në hapësirat e “rregullores” berishiane. Por nuk i kanë vrarë; jo sepse mungojnë rastet, por ngaqë nuk kanë mentalitet vrasësish në pushtet. Po të kishin, mosndëshkimi i krimit të 21 janarit do të ishte një alibi e madhe për ta, për të vrarë pa u hyrë “gjemb në këmbë”.
Sikur të ishte ashtu siç pretendon Sali Berisha, vetë ai nuk do t’i nxiste më njerëzit e vet të futeshin me forcë në dyert e Kryeministrisë apo ministrive, me flakë në dorë e me molotov, sepse do t’i kujtoheshin “rregulloret” që ai vetë thotë se mbrojnë institucionet.
Ç’ia vë vulën gjithë kësaj ligësie, është fakti që Berisha ka zhdukur provat e regjistrimit të Gardës së Republikës atë natë. Ai ka kopjuar të dhënat në një kartë disk të jashtëm, përpara se të dilte në konferencë për shtyp në orën 19:30 të 21 janarit, dhe në mesnatë, ka ndërruar hard-diskun, duke fshirë gjithçka. Dhe për këtë pati hetim ndërkombëtar: e hetoi FBI, e cila e zbuloi këtë skandal. Pas kësaj, Berisha nuk pranoi asnjë hetim dhe asnjë gjykim të çështjes, duke nxjerrë nga burgu edhe komandantin e Gardës – i kapur në flagrancë, jo vetëm si urdhërues, por edhe si manipulues provash, pasi ndërroi tytën e pistoletës pas vrasjeve.
Kështu, të gjithë ata që ndihen “fitimtarë” në çdo 21 janar, me arsyen “ne vramë dhe asgjë s’na ndodhi,” duhet të kuptojnë se kanë fatin e madh që, pas vitit 2013, në pushtet nuk erdhi një qeveri që zbaton “rregullat” e shpikura nga Berisha për vrasje. Sepse tani do ishim duke vendosur lule në varret e tyre. Për fat të mirë, nuk ka ndodhur. Dhe Sali Berisha ka mbetur i vetmi “vrasës” në këtë vend.
Është radha e tij. Për burg!