27 vjet pas ngjarjeve komplekse të vitit 1997, një ish-pilot i bazës ushtarake të Kuçovës u nderua nga bashkia e Tepelenës me titullin më të lartë lokal ‘Qyetar Nderi’ për “shmangien e vëllavrasjes në vitin 1997”. Fatmir Meçaj tregon se u urdhëruan të bombardojnë nga ajri depot e armatimit në fshatin Turan të Tepelenës ndërsa zona ishte e populluar dhe brenda depove kishte shumë njerëz të irrituar që po merrnin armë.
“Pasi u dha urdhri të gjithë ishin të emocionuar dhe njëkohësisht mendonin, ç’është ky urdhër në kundërshtim me interesat e popullit. Lufton e mira me të keqen e në këtë rast fitoi e mira sepse ne ishim të detyruar të zbatonim betimin që kishim bërë dhe urdhëri ishte në kundërshtim me betimin prandaj vendosëm të mos veprojmë.
Edhe shokët e mi që u ngritën pas meje të njëjtën gjë bënë. Ne na u dha urdhër që të qëllonim në Turan, mbi depot e Turanit, mbi njerëzit që ishin atje duke marrë armatim. Kur pashë që kishte njerëz u ktheva në bazë. Kolegut tim Agim Matraku që u ngrit pas meje i thashë: pashë, por nuk pashë gjë” pra nuk duhet të veprosh. Edhe ai të njëjtën gjë bëri”, tregon ish-piloti.
Çfarë ndodhi? Në vitin e mbrapsht 97, gjendja politike dhe shoqërore e gjendur në kaos dhe nën ethet e luftës civile, solli një seri pasojash të rënda, çka u desh një kohë e gjatë për t’i shlyer nga memoria, pasojat e së cilës ndihen ende sot në peshën socio-ekonomike të shoqërisë.
Kolonel Fatmiri, i ngarkuar me detyrën e komandantit të regjimentit ushtarak ajror, në bazën e Kuçovës, në një prej atyre ditëve të tmerrit (mars 97) merr urdhër telefonik për të fluturuar me avionin e tij bombardues drejt jugut, me qëllim kontrollin e territorit. Ndërsa pak çaste pasi ai gjendej mbi Tepelenë, ju dha urdhri i dytë për të gjurmuar një autokolonë me mjete civile dhe për ta bombarduar.
Ai e refuzoi urdhrin, duke manipuluar situatën në të cilën ndodhej dhe zbatuar kështu betimin e ushtarakut se: “Do t’i qëndrojë besnik popullit e do të kryejë me nder detyrën ushtarake për mbrojtjen e atdheut pa u tërhequr para asnjë vështirësie dhe rreziku; akt, moral e ligjor.”
Ky akt heroik dhe burrëror i tij, si dhe respektimi me ndërgjegje i betimit solemn të ushtarakut, i kushtoi atij karrierën në Shqipëri me shkarkimim nga detyra. Kjo gjë e detyroi kolonelin të largohej më vonë bashkë me familjen drejt Amerikës.