Sot Doktori nuk mbajti dot më.
Doli në konferencë shtypi dhe deklaroi se Gimçja dhe Shtufi, nuk i kanë dhënë asnjë lekë partisë së tij.
Muli thirri me urgjencë Gimçen, se mos krijonte keqkuptime.
-Dëgjo, Doktori të është mirënjohës për çfarë ke bërë per të dhe familjen e tij, por kjo deklarata nuk nënkupton që ai nuk i njeh kontributet e tua.
Sa herë ka pas nevojë për t’u vizituar në Vjenë, ti ke qenë gati me pagesa për klinikën dhe hotelet e udhëtimin.
Ai nuk e harron kurrë këtë.
Por deklarata duhet për të mos të dëmtuar ty.
-Po jo mo byrazer nuk më ngelet qejfi mua, ja kam thënë dhe Ramës, e kam mik nuk ka problem, pse o nga këta do pjerdh unë o.
Po ça thua o byrazer. Puna është që Shtufit mund t’i ngelet qejfi, se ai është kontribuues i përhershëm.
-Jo, me Shtufin s’ka problem, se ato të Shtufit i kanë të vetat, nuk kanë pse ti jenë mirënjohës atij, por me ty ishte pak problem, se ti je treguar i gatshëm.
Vetëm se e ke dhjerë pak që mburresh poshtë e lartë, për këtë punën e Vjenës me Doktorin.
-Po jo mo byrazer, e kam bërë t’ia dhjes atij Zamirit, se ai mburrej që e kam prit Doktorin në Vjenë, i kam dhënë makinën e kështu gjërash.
Desha ti them unë kam bërë më shumë për të. Për kaq o për kaq.
-E kuptoj, tha Muli, po ndaj të thirra, të jemi në një mendje.
Dhe po të thanë gjë për këtë klinikën, thuaj jam tall o byrazer, ç’punë kam unë me Doktorin. Sa të kalojë kjo vala.
Se dhe dje kishit çarë tubin e ujit e nisin prapë ata çakejtë.
-Të drejtë ke o byrazer, po s’ke çi bën. Ai fadromisti i hutuar nga vapa.