Kryeministri Edi Rama ka shtruar sot një iftar, pjesë e së cilës kanë qenë politikanë, artisë, gazetarë e ambasadorë.
Rama ka theksuar faktin që kjo është një tryezë e shtruar pas disa vitesh pandemi, ku mbledhja e kaq shumë njerëzve ishte e pa mundur. Ai e ka quajtur islamin si një fe që është shuratë pë tërë jnjerëzimin e jo vetë besimtarë myslimanë që e kanë përqafuar kë të fe.
Fjala e plotë e kryeministrit:
Fort të dashur miq!
Jam i lumtur sot që pas dy vite ndarjesh dhe kufizimesh, pasojë e një sulmi të paprecedent pandemik, rigjendemi rreth tryezës së iftarit.
Më ka munguar ky takim sepse prej vitesh tryeza e iftarit ka lënë tek unë një shije të posaçme njerzillëku duke ushqyer një ndjesi të mirëseardhur paqeje.
Mirë se keni ardhur dhe shumë faleminderit për praninë tuaj, edhe në emër të Lindës, gjysmës gjithmonë më të mirë timen.
Natyrisht si në çdo rast të tillë, nuk do të mungojnë as në këtë rast edhe përqeshjet, edhe përfoljet, të cilat i ushqen një këndvështrim i shtrembër i fesë në tërësi dhe një injorancë ulëritëse mbi islamin në veçanti, por ja që nuk ka nevojë as të jesh mysliman, madje as të jesh hiç fare besimtar në zot, që të ulesh në tryezën e iftarit e të marrësh prej saj ushqimin lehtësues për mendjen dhe për shpirtin.
Thelbi i kësaj tryezë është islami pa dyshim, por nga ana tjetër islami është përveç se një fe e përqafuar ethshëm nga besimtarët myslimanë edhe një dhuratë pa kushte për mbarë njerëzimin. Një dhuratë që është gjynah ta refuzosh në mos si një burim besimi tek Zoti, si një burimi më shumë besimi tek njeriu, tek vetja, tek ai që jo thjesht duhet por mund të jesh.
“Ju lejohet sot”, thuhet në Kuran, “ushqimi i zgjedhur. Ju lejohet ushqimi njerëzve të librit sikundër dhe atyre u lejohet sot të konsumojnë ushqimin tuaj”. Është e gdhendur në syratën e pestë të Kuranit me titullin “Tryeza e Shtruar”, që frytet shpirtërore që ju premtuan Abrahamit, tora dhe ungjilli, janë dritë dhe janë prijëse të qytetërimeve të themeluara nga bijtë e patriarkut.
Shkruhet në Kuran, “secilit prej jush ju dhamë një ligj e ju dhamë një drejtim. Nëse do ta kishte dashur Zoti, do t’ju kishte bërë një bashkësi, por ja ku deshi t’ju sprovojë përmes dhuratave të tij. Rivalizoni me njëri tjetrin në vepra të mira, të gjithë do të ktheheni tek Zoti, ai do t’ju ndriçojë për gjithçka ju bën të ndryshëm mes jush”.
E ja ku jemi sot, në një tryezë të shtruar e të rrethuar nga njerëz me dhunti, me njohuri e patjetër me besime, bindje dhe opinione nga më të ndryshmet.
Kjo tryezë, jo vetëm nuk është tepërt, e dalë boje, e tejkaluar në botën që njohim sot, por është në vendin e saj, në kohën e saj, në të drejtën e saj të qytetarisë, në këtë botë ku progresi, teknologjia, inteligjenca artificiale, jo vetëm që nuk e kanë bërë më pak të nevojshëm besimin, por përkundrazi. Nuk ka si të jetë ndryshe në fakt, deri sa feja është një nga aspektet më të rëndësishme të historisë shpirtërore të njeriut dhe një nga pjesët më të pazëvendësueshme të anatomisë, të kulturës njerëzore në tërësi.