Juristi Romeo Kara ka dalë me një reagimin të fortë në lidhje me ndryshimin e madh që premton kreu i PD-së, Lulzim Basha për 25 prillin. Romeo Kara përmes një analize të hollë shkruan se Basha fillimisht duhet të ndryshojë veten dhe më pas botën.
Postimi i plotë:
Ndryshimi dhe Lulezimi.
“Let him who would move the world first move himself.”
“Lëreni atë që do të lëvizte botën së pari të lëvizë vetë.”
Sokrati
Kjo thenie e babait të filozofise, e vendos pikerisht Lulezimin, predikuesin e ndryshimit, perballe kesaj sfide, së pari të ndryshimit të vetvetes.
Ndryshimi i politikave është rruga drejt ndryshimit të përhershëm shoqëror dhe si të tille Lulezimi vetem e predikon elektoralisht ate, ndersa une vete personalisht e deshiroj dhe e perkrah ate.
Ndryshimi i Lulezimit u imponua nga ndikimet e jashtme për të modifikuar veprimet e pasukseshme në rikthimin drejt pushtetit, pa qene nje ndryshim thelbesisht transformues, në menyre qe të modifikoje se pari bindjet dhe me pas natyrshmerine e veprimeve realisht të ndryshme nga e kaluara.
Sekreti i ndryshimit është të përqendrosh gjithë energjinë tënde, në luftimin e së vjetrës pengmarrese, por edhe në ndërtimin e së resë gjithashtu, gje te cilen Lulezimit nuk e ka bere as formalisht e jo me thelbesisht.
Ndryshimi eshte i kerkueshem në qasje, në parim, në pikepamje, i shtrire në kohen e duhur, në forme dhe permbajtje, në vizion, në organizim, në politikat e brendeshme dhe të jashtme, në shperndajen e pasurise dhe të të ardhurave, humbje e identitetit origjinal dhe marrjen e nje tjetri, ndryshim në cilesi komunikimi, në procesin e politikeberjes brenda saj duke ndryshuar pikerisht aktoret kryesore, rritjen e fleksilitetit, identifikimin e nevojave dhe percaktimi i politikave të reja në pershtatje me to, duke identifikuar fillimisht se kush ka pergjigjesine kryesore të gjendjes dhe kush do të marrë përgjegjësinë kryesore të zgjidhjes.
Ndryshimi i Lulezimit ishte produkt vetem i nje urdheri dite dhe i nje vendimi demagogjik elektoral, pikerisht vetem pak jave perpara zhvillimit të zgjedhjeve, pa bere ndarjen nga e kaluara dhe pa argumentuar se perse ai duhet të gezoje besimin për ndryshimin e madh.
Se pari nevojitet qe ndryshimi strategjik të jete thellesisht transformues, organizativ, strukturor dhe përmirësues, statik dhe dinamik, gje qe nuk reflektohet as tek partia e Lulezimit dhe as tek partite aleate të Lulezimit.
Ndryshimi i politikave ndodh përmes ndërveprimeve midis faktoreve ndryshues të brendeshem dhe të jashtem duke sfiduar veten dhe sistemin politik, duke perqafuar dhe promovuar idete e reja, duke krijuar hapesira të reja dhe koalicione të reja.
Koalicioni i Lulezimit eshte realisht koalicioni i veteraneve dhe aspak ai premtues për ndryshim.
Ndryshimi nuk ka vetem karakter reaktiv, momental i mjaftueshem vetem me pak rekreacion në shfaqjen e jashtme, por i imponuar nga kriza e mosbesimit ndaj sistemit politik në teresi dhe ndaj dy partive të mëdha në vecanti, ai duhet të vije si nje furtune e detyrueshme mbijetese, qe se pari rrenon pengesat brenda vetes, me synimin për të përmirësuar mënyrat aktuale të funksionimit dhe për të arritur qëllimet e paracaktuara ne ndryshimin e krejt politikes.
Ndryshimi duhet të jete operacional, strategjik, organizativ, drejtues, themelor, total, moral, filozofik, permiresues, organizativ,
imponues i politikave reformatore dhe hapes i një rruge drejt ndryshimit të përhershëm shoqëror.
Asnje nga pikat me lart nuk e kam parë as te permendet nga Lulezimi dhe jo me të realizohet.
Per te gjitha arsyet e mesiperme, ndryshimi dhe Lulezimi jane akoma shume larg nga njeri-tjetri aq sa jane Lindja me Perendimin.
Ai qe nuk ndryshon veten, nuk mund të ndryshoje boten.