Cristiano Ronaldo dha një intervistë për “DAZN Italia”. Në bisedë me Diletta Leotta, ylli portugez foli për 1.5 vitet e tij të para si lojtar bardhezi, të kaluarën mes Anglisë dhe Spanjës, të ardhmen, teksa e përjashton rolin e trajnerit për momentin.
A preferoni të quheni Cristiano apo CR7?
Nuk ndryshon shumë. Në shtëpi më quajnë Ronaldo, në shkollë më thirrnin Cristiano, në futboll Ronnie apo Cris. Vetëm fansat më thonë CR7.
CR7 është tashmë markë…
Unë jam tashmë një biznesmen, por për momentin futbolli është akoma gjëja më e rëndësishme për mua.
Nga një deri në dhjetë, sa e vështirë është të shënosh gola në Itali?
Shtatë (qesh)
Mbrojtja më e mirë e Serie A?
Më e vështira është ajo, me të cilën stërvitem çdo ditë: Bonucci, Chiellini dhe De Ligt. Unë do të kisha thënë vetëm Chiellini prej këtyre më parë, por tani që i shoh çdo ditë, mund t’i nominoj të tre.
A ju pëlqen ushqimi italian?
Po, e dua gjithë kulturën italiane, jo vetëm ushqimin.
Cili është ndryshimi midis Serie A dhe Champions-it?
Janë komplet të ndryshme. Champions-i është kompeticioni më i mirë në botë, më pëlqen ta luaj atë. Është mjaft i veçantë.
Lojtari më i mirë në Serie A?
Unë e fitova çmimin, kështu që tani për tani jam vetë. Falënderoj shokët e skuadrës që votuan për mua, është një nder (qesh). Ka vend për të bërë edhe më mirë, ndaj të presim e të shohim. Kemi shumë mundësi.
Çfarë të pëlqen te Juventusi?
Çdo gjë. Është klubi më i mirë italian, me një histori të jashtëzakonshme, më pëlqen të jem këtu. Dua të fitoj shumë trofe.
Çfarë kujtimi keni nga ajo miqësore mes Sporting Lisboa dhe Manchester United?
Kam luajtur shumë mirë dhe isha shumë i emocionuar. Në mbrëmjen para miqësores u thashë miqve të mi: po luajta mirë, mbase firmos. Në fakt, e thashë me shaka… Sidoqoftë, pas lojës erdhi Ferguson e më tha se donin të më merrnin atje. Unë shkova në Manchester dhe më bënë të firmos menjëherë. Nuk hezitova aspak, e mbaj mend sikur të ishte dje.
A keni akoma të njëjtin motiv?
Eshtë ndryshe. Kur filloni, jeni më të uritur. Tani, përparësia është të fitoj trofe dhe të qëndroj në një nivel të lartë. Pas 20 vitesh karrierë keni më shumë përgjegjësi. Megjithatë, jam ende i lumtur, i motivuar dhe dua të luaj rregullisht.
Si lindi “siuu”?
Kjo mënyrë festimi lindi natyrshëm, gjatë një miqësoreje në Los Angeles kundër Chelsea. Nuk prisja që të bëja përshtypje, por ajo festë shpejt u bë e famshme dhe vazhdova ta bëja sa herë shënoja gola.
A keni kujtime të veçanta me ndonjë prej trajnerëve tuaj?
Do të ishte e padrejtë të citoja vetëm një, të gjithë ishin të rëndësishëm. Disa më shumë, disa më pak, por të gjithë më mësuan diçka.
A dëshironi të bëheni trajner?
Unë nuk e aspiroj këtë gjë aktualisht, mbase në të ardhmen mund të ndryshoj mendim. Kurrë mos thuaj kurrë.
A do të ishe një trajner më taktik apo motivues?
Pa dyshim, motivues. Më pëlqen të luaj futboll sulmues. Edhe me ekipin tim do të insistoja në këtë, mbi bukurinë e lojës dhe motivimin maksimal.
Çfarë kujtoni nga “Euro 2016”?
Për mua, është titulli më i rëndësishëm, që kam fituar në karrierë. Atë natë qesha, qava… Dhe pastaj u deha, natyrisht. Kam qarë aq shumë, sa u desh një gotë shampanjë për t’u dehur. Zakonisht nuk pi, por ajo natë ishte e veçantë: më e rëndësishmja.
Po roveshiata ndaj Juventusit?
Goli më i bukur që shënova, ndaj një skuadre të shkëlqyeshme, me Buffon në portë. Duartrokitjet e tifozërisë ishin të veçanta. Gjithmonë mendoja se Giggi ishte një person i mirë, pas ndeshjes më uroi. Tani që e shoh çdo ditë, e di se çfarë peshe ka këtu. Ai i ndihmon gjithmonë të tjerët.
Ju tashmë keni fituar titullin e parë në Itali…
Unë u bëra i vetmi futbollist, që fiton titullin në Serie A, La Liga dhe Premier League. Siç them gjithmonë, çdo trofe ka të veçantën e vet, më pëlqen të fitoj sa më shumë të tillë. Kur u bëra kampion me Juventusin, nëna ime ishte shumë e lumtur atë ditë. Ajo më ndjek gjithmonë, gjithashtu këtu në Torino. Tani ajo shqetësohet më shumë për mënyrën sesi jam, për fëmijët e mi. Ka ndryshuar.
Ju stërviteni shumë. A e shihni ende si argëtim?
Sigurisht, është ajo që dua. Nëse nuk stërviteni mirë, është e vështirë në futbollin e sotëm. Unë bëj atë që dua dhe paguhem për të, ndaj jam i lumtur. Kritika është pjesë e lojës, ndaj duhet të jesh pozitiv, futbolli është i tillë. Unë e di kush jam dhe në fund të fundit të gjithë do të më thonë “bravo”.